Selekcje wygrywa Daz Sampson
Potwierdzenie startu Wielkiej Brytanii w finale Eurowizji 2006 przyszło dopiero 29 listopada 2005. Format selekcji uległ ponownej zmianie, gdyż BBC zaczęło współpracę z Richardem Parkiem, jurorem „Fame Academy” i to on miał pomóc wybrać sześciu finalistów. Tym razem nie przyjmowano zgłoszeń do selekcji bezpośrednio, a propozycje muzyczne były nadsyłane do BBC i Parka przez producentów, kompozytorów i wytwórnie. Dodatkowy konkurs zorganizowało BBC Radio 2. W ramach „Sold on Song” każdy mógł wysłać swoją piosenkę – nadesłano ich aż 800, a 10 najlepszych trafiło do specjalnej rundy kwalifikacyjnej. Jurorzy wybrali jedną – piosenkę pt. „I wanna man” napisaną przez Toby’ego Jarvisa. Trafiła ona do wąskiego grona kandydatów finałowych, jednak odpadła i nie została zakwalifikowana. Sześciu finalistów poznaliśmy 16 lutego. Finał odbył się 4 marca w Londynie, a prowadzącymi byli Terry Wogan oraz Natasha Kaplinsky. Gościem specjalnym była Helena Paparizou, zwyciężczyni ESC 2005. O wynikach decydowali widzowie w podziale na televoting regionalny, bramka SMS i internauci. Był też panel, który oceniał, ale nie przyznawał punktów. W gronie panelowym znalazła się m.in. Kelly Osbourne. Selekcje wygrał Daz Sampson, prowadząc we wszystkich rankingach (televoting, SMS, internet), a w głosowaniu regionalnym zdobył 4 na 7 dwunastek – z Anglii Północnej, Midlands, Walii i Anglii Południowo-Zachodniej. Jego „Teenage Life” zgarnęło łącznie 121 punktów. Drugi był członek formacji Blue – Anthony Costa – za „It’s a beautiful thing„. Miał 96 punktów, w tym 12 z Anglii Południowo-Wschodniej oraz Irlandii Północnej. Na pozycji trzeciej duet City Chix z „All About You” – 55 punktów i 12 ze Szkocji. Głosy internautów podawała Javine, a sms-owe Helena Paparizou. Co ciekawe, zarówno „Teenage Life” jak i „It’s a Beautiful Thing” mogły być zdyskwalifikowane z powodu zbyt wczesnej publikacji utworu, co łamało zasady EBU. BBC uzyskało jednak potwierdzenie od EBU, że piosenki mogą być dopuszczone. „Teenage Life” wydane było pod pseudonimem Daza – Spacekats tylko na winylu, natomiast piosenka Anthony’ego nie była legalnie dostępna w sieci – po prostu wyciekła.
Od sportu po produkcję muzyki
Daz Sampson, urodzony 28 listopada 1974, to pochodzący z Manchesteru trener piłkarski, a także producent muzyczny i telewizyjny. Chociaż planował karierę sportową, z powodu kontuzji odszedł od piłki nożnej na rzecz pracy w stacji radiowej. Swoje pierwsze hity zaliczył z grupą Bus Stop. „Kung Fu Fighting” sprzedało się w 250 tys. egzemplarzy w Wielkiej Brytanii. W 2000 roku Bus Stop przestało funkcjonować, a Daz założył duet z JJ Mason pod nazwą Fraud Squad. Wydali razem „Together (We Can Make It)„, które stało się hitem europejskich klubów nocnych, zwłaszcza we Francji. W 2006 duet powrócił jako Sampson & Mason z piosenkami „The Crown” i „The Feeling„. Selekcje narodowe Daz wygrał z „Teenage Life” napisanym przez Johna Matthewsa. Piosenka stała się hitem już przed eurowizją, dotarła do top10 UK Singles Chart. Pojawiły się też remixy, które wydane zostały na oficjalnym singlu. Podczas Eurowizji w Atenach Daz zaśpiewał na scenie w towarzystwie Emily Reed (startowała w selekcjach 2003), Holly, Leeanne, Ashlee i Gabrielli, które ubrane były w szkolne mundurki. Tylko Emily faktycznie umiała śpiewać i robiła to profesjonalnie, a do ekipy trafiła jako ostatnia – zastąpiła Jessicę, która była za młoda, by reprezentować Wielką Brytanię.
Słaby wynik w Atenach
Półfinał Eurowizji transmitowany był przez BBC Three z komentarzem Paddy’ego O’Connella. 12 punktów od Brytyjczyków dostała zwycięska Finlandia, 10 miała Litwa, a 8 Irlandia. Cztery kraje dostały punkty z UK ale do finału nie weszły: Albania, Cypr, Polska (1 punkt) i Islandia. Widzowie z Wielkiej Brytanii w swoim top10 nie umieścili Macedonii, Rosji, Turcji i Ukrainy, które zdobyły awans. W finale UK startowało z 15. pozycji, pomiędzy Litwą a Grecją. O dziwo, Wielka Brytania znalazła się w gronie faworytów bukmacherów – zajmowała 6. miejsce w sąsiedztwie Bośni i Niemiec. Była najwyżej notowanym krajem z faktycznie najniższym wynikiem na Eurowizji. Daz i jego uczennice zdobyli 25 punktów, co dało 19. miejsce. Punkt więcej miała Dania, a 3 punkty mniej Mołdawia. Najwięcej, bo aż 8 punktów, przekazała Irlandia, 4 punkty dorzuciła Dania, a 3 Malta. Polska dała tylko 1 punkt. Brytyjczycy swoje głosy rozłożyli następująco: 12 punktów zwycięska Finlandia, 10 Litwa, 8 Irlandia – oznacza to, że zagłosowali dokładnie tak samo jak w półfinale. Głosy prezentowała Fearne Cotton, a komentatorami byli Terry Wogan (BBC One) i Ken Bruce (BBC Radio 2). Nadawca osiągnął 37,5% udziału w rynku podczas transmisji finału – to o 1,5% więcej niż na ESC 2005. Wynik Daza był słaby – ówcześnie było to trzeci najniższy rezultat w historii startów (po Jemini i Javine. Jak się okazało – dwa kolejne lata będą jeszcze gorsze.
Chciał na Eurowizję. Nie trafił
Słaby wynik na Eurowizji nie przeszkodził „Teenage Life” w podbijaniu list przebojów, a sam Daz twierdził, że jego udział w konkursie przyczynił się do zwiększenia zainteresowania Eurowizją wśród Brytyjczyków – wtedy wynik oglądalności konkursu był dla BBC najwyższy w historii. W dokumencie „How to win Eurovision” z 2013 roku przyznał, że Europa po prostu nie była na niego gotowa, a rap nie był najlepszym pomysłem. Szybko oświadczył, że chciałby wrócić na Eurowizję i to już w 2007 roku – spóźnił się jednak ze zgłoszeniem do preselekcji. W 2019 roku znów próbował swoich sił, a wraz z Noną zakwalifikował się do etapu castingowego selekcji Białorusi. „Kinky Boots” nie weszło jednak do finału. Dwa lata później znów skierował się na Mińsk – wraz z Katyą Ocean zaśpiewał podczas przesłuchań „Give your love„. Utwór nie wygrał wewnętrznych selekcji, zresztą Białoruś i tak została później wyrzucona z konkursu. Poza śpiewaniem i produkcją zajmował się też wydawaniem muzyki – założył swoją wytwórnię w 2006 roku, nawiązał też współpracę z wieloma artystami. Stworzył też taneczny duet Bandito, pracował również w radiu i telewizji.
Finał w Austrii, wygrana w Sopocie
Eurowizja dla Młodych Muzyków 2006 odbyła się tym razem wcześniej niż Konkurs Piosenki Eurowizji. Organizatorem była Austria. Wielka Brytania wystawiła skrzypaczkę Jennifer Pike, która zakwalifikowała się do finału. Niestety nie zajęła tam miejsca w top3. Konkurs wygrała Szwecja. Jennifer wygrała „BBC Young Musician of the Year” już w 2002 roku i była najmłodszą ówcześnie zwyciężczynią tego konkursu. na Eurowizję pojechała dopiero cztery lata później. Do tej pory jest wziętą skrzypaczką, która miała okazję występować już na wielu prestiżowych scenach. W 2017 roku była kuratorem „Polish Music Day” w Londynie. Konkurs Eurowizji Muzyków z jej udziałem transmitowany był przez BBC Four z komentarzem Howarda Goodalla. 1 września w Sopocie odbył się festiwal, w ramach którego walczono o Bursztynowego Słowika. Wielka Brytania była jednym z siedmiu finalistów konkursu. Reprezentantem była formacja Mattafix z przebojem „Big City Life”. O wynikach decydowali jurorzy z Polski, Włoch i Czech, a także sopocka widownia oraz widzowie TVN. Mattafix zdobyli 63 punkty i wygrali konkurs. Dostali maksymalne noty od wszystkich decydujących. Pokonali tym samym gwiazdy Eurowizji: Arasha (wtedy reprezentował Szwecję), Brainstorm (Łotwa), Helenę Paparizou (Grecja) i Vanilla Ninję (Estonia).
Źródło: BBC, Wikipedia, fot.: Manchester Evening News
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 