Frances Ruffelle konkurentką Edyty Górniak
Dwukrotnie zdobyte drugie miejsce na Eurowizji sprawiło, że BBC kontynuowało preselekcje w których reprezentant wybierany był wewnętrznie, a utwór przez publiczność. Wskazano na Frances Ruffelle, która wykonała w trakcie selekcji 18 marca osiem piosenek. Powrócił panel ekspertów złożony z Richarda O’Briena i Jonathana Kinga, ale o wynikach decydowali tylko widzowie. Wygrał utwór „Lonely Symphony” napisany przez George’a De Angelis i Marka Deana. Piosenka zdobyła prawie 100 tys. głosów. Drugie miejsce miało „Sink or Swim„ Linzi Morgan, Davida Harrisa i Paula Fishmana (63,4 tys.), a trzecie „Waiting in the Wings” Tony’ego Moore (36,6 tys.). Na potrzeby Eurowizji zwycięski utwór zmienił tytuł na „We Will Be Free (Lonely Symphony)”. Został wydany jako singiel na winylu i kasecie oraz dotarł do 25. miejsca UK Single Charts. Pozostałe utwory nigdy nie zostały komercyjnie wydane. Frances Ruffelle nie była znaną wokalistką przed selekcjami. Urodziła się w 1965 roku i karierę opierała głównie na graniu w musicalach. W 1987 otrzymała nagrodę Tony Award, a od 1984 roku grała w West End w takich musicalach jak „Eponine” czy „Children of Eden”. Grała też w filmach oraz w serialach telewizyjnych. Przed Eurowizją wydała sześć singli, z czego większość to utwory z musicali.
12 punktów dla Polski
Wielka Brytania wraz z Irlandią były faworytami bukmacherów zaraz przed finałem Eurowizji 1994 w Dublinie. Frances zaśpiewała jako szósta spośród 25 krajów i chociaż typowano ją do wygranej, zdobyła tylko 63 punkty, co dało jej 10. miejsce. Najwięcej punktów (8) zdobyła od Portugalii i Szwajcarii. Jury BBC 12 punktów dało debiutującej Polsce i Edycie Górniak za balladę „To nie ja”, 10 punktów dostała zwycięska Irlandia, a 8 Portugalia. Polskie jury dało Wielkiej Brytanii 3 punkty. Po raz pierwszy wyniki głosowania zbierano poprzez łącza satelitarne, a nie przez telefon. Punkty z UK podawał jak zwykle Colin Berry. Konkurs tradycyjnie relacjonowany był przez Terry’ego Wogana (BBC1) i Kena Bruce (BBC Radio 2). Po raz drugi w historii Wielka Brytania zajęła 10. miejsce w konkursie, wcześniej stało się to w 1991 roku. „Lonely Symphony” pojawiło się na debiutanckim albumie Frances pt. „Fragile”. Drugi album wokalistka i aktorka wydała w 1998 roku – materiał opierał się głównie na brzmieniach musicalowych i akustycznych brzmieniach. Trzecia płyta to „Showgirl” z 2004, którą Frances wydała już we własnej wytwórni – był to powrót do brzmień popowych. Do tej pory Ruffele wydała łącznie sześć płyt, w tym najnowszą „I Say Yeh-Yeh” z 2015 roku. Poza muzyką zajmowała się nadal aktorstwem, gdzie odnosiła spore sukcesy.
Zwycięstwo w Warszawie
Rok 1994 to kolejna edycja Eurowizji dla Młodych Muzyków. Konkurs po raz pierwszy odbył się w Polsce, zaraz po wielkim sukcesie tego kraju podczas Konkursu Piosenki Eurowizji. Do Warszawy przyleciały delegacje z 24 krajów, jednak tylko ośmiu muzyków weszło do finału pokazywanego w telewizji. Wielką Brytanię reprezentowała wiolonczelistka Natalie Clein, która grać zaczęła już w wieku sześciu lat. W 1994 roku wygrała konkurs „BBC Young Musician of the Year” co dało jej przepustkę na Eurowizję. Jej talent zapewnił Wielkiej Brytanii miejsce w finale EYM, a co więcej, w finale jurorzy zdecydowali, że to właśnie ona powinna wygrać. Drugie miejsce zdobyła Łotwa, a trzecie Szwecja. W skład jury wchodzili m.in. Henryk Mikołaj Górecki (polski kompozytor współczesnej muzyki poważnej i religijnej), skrzypaczka i pedagog Wanda Wiłkomirska czy brytyjska klarnecistka Emma Johnson. Konkurs transmitowany był przez BBC Two z komentarzem Humphreya Burtona. To pierwsze i jak dotąd jedyne zwycięstwo Wielkiej Brytanii na Eurowizji dla Młodych Muzyków i druga wygrana w konkursach EBU dla młodych artystów (po wygranej w Eurowizji dla Młodych Tancerzy w 1989 roku). Natalie do tej pory jest cenioną wiolonczelistką, nagrała wiele koncertów, a także współpracuje z kompozytorami muzycznymi. W 2021 roku odznaczono ją Orderem Imperium Brytyjskiego.
źródło: BBC, Wikipedia, fot.: The Primrose Hill Magazine