Wymiany wykonawców przed finałem
Selekcje brytyjskie 1989 odbyły się 24 marca i kojarzone są m.in. z bałaganem w stawce. Piosenkę „Back in the Groove” śpiewać miał Gary Gibb, a ostatecznie wykonał go Frankie Johnson, z kolei „Shame” wykonać miała autorka utworu – Marwenna Haver, ale trafiła do Jane Alexander. Zwycięski utwór „Why Do I Always Get It Wrong” miał zarówno zmienioną nazwę wykonawcy jak i tytuł. Selekcje prowadził Terry Wogan, a w związku z ponownym uruchomieniem televotingu potrzebny był drugi program, w którym podano wyniki. Osiem utworów z finału miało swoją oficjalną premierę w różnych programach BBC Radio 2 na parę dni przed finałem. Znów pojawił się panel komentujący utwory (bez prawa głosu w wynikach), a jedną z osób była zwyciężczyni ESC 1969 – Lulu. Linie do głosowania otwarte były przez 90 minut, zebrano w ten sposób 300 tys. głosów. Wygrała grupa Live Report z „Why Do I Always Get It Wrong” zdobywając prawie 112 tys. głosów i znaczną przewagę nad resztą. Druga była Julie C z „You Stepped Out of My Dreams” (51,5 tys. głosów), a trzeci wspomniany utwór „Shame” (47,7 tys.). Ostatnie miejsce zajął irlandzki wokalista Danny Ellis, który uzbierał raptem 6,7 tys. głosów.
Niezadowolenie po przegranej z Jugosławią
Formacja Live Report składała się z Ray’a Caruany (wokal), Johna Beeby, Brian’a Hodgsona, Maggie Jay, Mike’a Bella i Petera Maya. Oryginalnie zespół nazywał się Midnight Blue, jednak zmienił nazwę przed selekcjami. Oryginalnym tytułem ich eurowizyjnej piosenki było „No More Sad Songs”, jednak przed finałem doszło do zmiany na dłuższe „Why Do I Always Get It Wrong”. Piosenka spędziła tylko jeden tydzień na UK Singles Chart i to jedynie na 73. miejscu po Eurowizji 1989. Ray Caruana urodził się na Malcie, a do UK przeniósł się w wieku pięciu lat. W 1994 roku wystąpił w selekcjach maltańskich do Eurowizji z piosenką „Scarlet Song” i zajął 2. miejsce. Piosenka „Why Do I Always Get It Wrong” napisana została przez Briana Hodgsona i John’a Beeby’ego i była drugą z rzędu balladą UK na Eurowizji. Kraj wystąpił na ESC 1989 jako siódmy w kolejności, zdobył 130 punktów co dało 2. miejsce – drugi rok z rzędu. 7 punktów więcej miała Riva z Jugosławii, co zdenerwowała Ray’a. Nie krył on swojego oburzenia wynikami twierdząc, że przegrał ze znacznie słabszym utworem „Rock me”. Od 1989 roku wprowadzono zasadę rozstrzygania remisów poprzez sprawdzanie, który kraj dostał więcej wysokich not. Wcześniej w sytuacji remisowej na 1. miejscu oba kraje miały występować jeszcze raz by jurorzy mogli jeszcze raz oddawać głosy. W 1989 Wielka Brytania otrzymała 12 punktów z Norwegii, Portugalii, Luksemburga, Francji i Niemiec, 10 ze Szwecji i Hiszpanii, a 8 z Austrii. Jury BBC 12 punktów dało zwycięskiej Jugosławii, 10 Danii, a 8 Szwecji. Warto zaznaczyć, że UK dostało więcej dwunastek niż zwycięska Jugosławia. Punkty z UK podawał jak zwykle Colin Berry, a konkurs relacjonowali Terry Wogan (BBC1) i Ken Bruce (BBC Radio 2).
Zwycięstwo w Eurowizji dla Młodych Tancerzy
Drugie miejsce zajęto już po raz dwunasty. Sukces na Eurowizji nie dał jednak sukcesu grupie Live Report, która po Eurowizji przestała funkcjonować. Wydała tylko jeden singiel, z utworem eurowizyjnym. W 1989 odbyła się kolejna edycja Konkursu Eurowizji dla Młodych Tancerzy. Tym razem w nieco zmienionej formie, bo przyznawano dwie równorzędne nagrody – w kategorii „Contemporary Dance” i „Classical Ballet”. Wielką Brytanię reprezentował Tetsuya Kumakawa, urodzony w Asahikawie (Hokkaido) w Japonii. W wieku 15 lat przeprowadził się do UK i rozpoczął naukę w Royal Ballet School. W 1989 dołączył do Royal Ballet, będąc najmłodszym solistą w historii. za swój taniec na Eurowizji wszedł do finału, gdzie zdobył 1. miejsce w kategorii baletowej. Drugie Grand Prix uzyskała reprezentantka Francji. Konkurs transmitowało BBC2 z komentarzem Judith Mackrell i Richarda Alstona. Było to pierwsze i jedyne zwycięstwo Wielkiej Brytanii w konkursie, a także w ogóle pierwsze i jedyne miejsce w top3. Pomimo sukcesu telewizja BBC postanowiła wycofać się z Eurowizji dla Młodych Tancerzy i powróci do niej dopiero w 1999 roku. W Sopocie na festiwalu Wielka Brytania miała dwóch reprezentantów – All Quiet oraz Sadie Nine z piosenką „Work it out”. Niestety poszło słabo. All Quiet mieli 26 punktów i 14. miejsce (remis z RFN), a Sadie uzbierała tylko 14 punktów co dało jej ostatnie, 17. miejsce. Juror z Wielkiej Brytanii 12 punktów dał grupie All Quiet, a Sadie jedynie 7.
źródło: BBC, Wikipedia, fot.: YouTube
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 