Historia Eurowizji Junior: Preselekcje w 2003. Sprawdź ciekawostki i Zobacz występy reprezentantów z finałów narodowych

Eurowizja Junior 2020 już 29 listopada – będzie to 18. edycja konkursu, którzy od momentu premiery w 2003 roku przeszedł mnóstwo zmian w regulaminie i nie tylko. Mało kto pamięta, że jedną z najważniejszych zasad pierwszej edycji był obowiązek organizacji preselekcji narodowych w każdym kraju, który uczestniczył w konkursie. Do Kopenhagi w 2003 roku pojechało 16 delegacji, więc sezon selekcyjny składał się z 16 różnych konkursów lokalnych, chociaż nie wszystkie zawierały finał telewizyjny. Zasada obowiązywała też w 2004 i 2005 roku, jednak w trzeciej edycji wyłamała się debiutująca Rosja 🇷🇺, wybierając swojego reprezentanta wewnętrznie i bez otwartego konkursu. Europejska Unia Nadawców kręciła nosem, ale Rosjan nie zdyskwalifikowano, a zasady dla całej Europy zmieniono. Teraz panuje totalna dowolność. Na 13 państw uczestniczących w tegorocznej edycji selekcje narodowe przeprowadzono (w formie finału publicznego) w Kazachstanie, Holandii, Polsce, Rosji, na Ukrainie, na Malcie i w Gruzji. Białorusini zbierali zgłoszenia, ale ostatecznie wybrali przedstawicielkę wewnętrznie. Niemcy pokazali tylko 10-minutową relację z castingu. Serbia, Hiszpania, Armenia oraz Francja wybrały wewnętrznie.

🇭🇷 Chorwacja: Tak wybierano zwycięzcę

Chorwacja, która 15 listopada 2003 roku wygrała Eurowizję Junior w Forum Copenhagen, reprezentanta wyłoniła poprzez finał narodowy Dječja Pjesma Eurovizije 2003. Spośród wszystkich zgłoszeń 7-osobowa komisja wyłoniła dziesięciu finalistów. W jury selekcyjnym znaleźli się m.in. Rajko Dujmić z formacji Novi Fosili – wraz z zespołem reprezentował Jugosławię w 1987 roku z piosenką „Ja sam za ples (I wanna dance)”, a w 1989 razem ze Stevo Cvikiciem skomponował zwycięskie „Rock me” dla grupy Riva. Pod koniec lipca 2020 roku doznał silnych urazów w wyniku wypadku samochodowego, zmarł sześć dni później w wieku 65 lat. Piosenki oceniał też Boris Đurđević, znany kompozytor i twórca formacji Colonia. Finał selekcji odbył się już 7 lipca w Zagrzebiu. Zwyciężył Dino Jelušić, który zaśpiewał wtedy jako ostatni. O wynikach decydował tylko televoting. Występ z selekcji zobaczycie poniżej:

🇱🇻 Łotwa: Mały Dzintars nie dał nikomu szans

Na Łotwie do konkursu przyjęto 56 propozycji, a komisja wybrała najlepszą dziesiątkę i ogłosiła ją już 17 marca, na pół roku przed JESC. Finał zorganizowano 8 czerwca. Podobnie jak w Chorwacji decydowali tylko widzowie, co było wtedy trendem także przy dorosłej Eurowizji. Wygrał Dzintars Čīča wygląda zdobywając ogromną przewagę nad konkurencją. Oddano na niego 11993 głosy, czyli ponad 40%. Nikt nie miał z nim szans. Drugie miejsce zdobył Miks Dukurs z wynikiem 4,6 tys. głosów. Wokalista wielokrotnie startował później w dorosłych selekcjach – w „Supernova 2020” zajął 4. miejsce. W 2003 trzecie miejsce (3,1 tys. głosów) dostała Sabine Berezina, także weteranka dorosłych selekcji. Zwycięski występ selekcyjny Dzintarsa poniżej – utwór doczekał się znacznego „revampu” przed JESC:

🇬🇧 Wielka Brytania: Skandalistka prowadzącą preselekcji

Wielka Brytania, w odróżnieniu od Łotwy i Chorwacji swoje selekcje przeprowadziła dopiero po wakacjach. Finał transmitowany przez ITV1 pokazano 6 września, a gospodarzami byli Mark Durden-Smith i Tara Palmer-Tomkinson, która już w latach 90. była uzależniona od kokainy. W 2014 roku aresztowano ją na lotnisku Heathrow z powodu burdy jaką urządziła, gdy nie chciano jej wpuścić do saloniku biznesowego bo według personelu była pijana. Zmarła 3 lata później z powodu wrzodów. W selekcjach ITV wzięło udział 8 finalistów, a reprezentanta kraju wybierał regionalny televoting. Tom Morley (śpiewający jako przedostatni) zdobył 64 punkty i 2 punktami pokonał formację UZLOT. Sprawdźcie występ Toma poniżej:

🇳🇴 Norwegia: MGP istniało przed JESC

Norwegowie selekcje połączyli ze swoim lokalnym konkursem MGP Junior, który pierwszy raz zorganizowali 2002 dając EBU wzór do formatu Eurowizji Junior. Selekcje były podobne do dorosłych. Finał odbył się 6 września w Oslo Spektrum. Zgłoszono aż 650 utworów, dwa razy więcej niż do konkursu w 2002 roku. Finał prowadził Stian Barsens-Simonsen, a dziesięciu finalistów wystąpiło przez 6-tysięczną publicznością w arenie. W pierwszej rundzie superfinalistów wybierali jurorzy, później o wynikach decydowali już tylko widzowie w regionalnym głosowaniu. Duet 2U wygrał zarówno głosowanie sms-owe jak i regionalne, łącznie zdobywając 22 596 głosów. Druga była formacja Scholastika z wynikiem 14434 głosów. W I rundzie odrzucono Atle Pettersena, który później zrobił wielką karierę muzyczną, zajmując 2. miejsce w „X Factor 2010” i startując w wielu popularnych programach muzycznych. Jest nie tylko piosenkarzem ale też prezenterem. Co ciekawe, z Norwegią wiązał się w 2003 niemały skandal. Po JESC 2003 rodzice członków duetu 2U powiedzieli, że szef delegacji Kalle Furst zakazał im ingerowania w plany NRK wobec występu scenicznego w Kopenhadze. Adwokat rodziców uważał, że Furst traktował ich arogancko i protekcjonalnie. NRK i szef delegacji wystosowali przeprosiny, jednak nie uznali krytyki za zasadną – nadawca tłumaczył, że pracuje z dziećmi od 30 lat i posiada odpowiednie doświadczenie w tej kwestii. Zwycięzcy MGP w skórcie poniżej:

🇸🇪 Szwecja: Dziwaczny rozdźwięk głosów w finale selekcji

Na bazie Melodifestivalen w Szwecji zorganizowano Lilla Melodifestivalen z udziałem dziesięciu finalistów. Konkurs odbył się późno, bo dopiero 4 października. SVT przygotowało imprezę w swoim studiu w Sztokholmie, a rolę prowadzącej powierzyło Victorii Dyring. Także tutaj o wynikach decydowali jurorzy, ale tym razem na równi z widzami. Co ciekawe, duet Honeypies nie wygrał w żadnym z rankingów. u jurorów był czwarty z 32 punktami. Zwyciężył duet Daniel & Lukas (44 punkty). W głosowaniu widzów Honeypies były drugie z 50 punktami, a wygrał Felix Hvit. Kuriozalny był fakt, że Felix zajął…ostatnie miejsce w głosowaniu komisji (20 punktów), z kolei Daniel & Lukas nie dostali punktów od widzów (publika przyznawała tylko noty 10, 30, 40, 50 i 60 punktów więc połowa uczestników nic od niej nie dostała). Ostatecznie więc „fartem” wygrały Honeypies mając łącznie 82 punkty. Felix był drugi (2 punkty straty), a Daniel & Lukas skończyli rywalizację na 6. pozycji. Występ z Melodifestivalen poniżej:

🇩🇰 Dania: Anne zgarnęła wszystko

Gospodarze JESC 2003 – Duńczycy – przygotowali selekcje MGP z finałem w Kopenhadze. Show odbyło się 3 maja, a prowadzącymi byli Camilla Ottesen i Gordon Kennedy. Camilla w listopadzie współprowadziła Eurowizję Junior. Podobnie jak w Norwegii finał był dwuetapowy – najpierw widzowie decydowali kto z dziesięciu finalistów wejdzie do superfinału, a później spośród najlepszych pięciu kandydatów regionalnie wskazano zwycięzcę. W superfinale wszystkie dwunastki od czterech regionów i od widzów głosujących SMS-ami dostała Anne Gadegaard więc selekcje wygrała z kompletem punktów. Drugi był zespół Shout z 46 punktami, a trzecie B-Boys (44 punkty). Spektakularne zwycięstwo w selekcjach sprawiło, że Dunka była jedną z faworytek do zwycięstwa w Eurowizji Junior. Jej selekcyjny występ poniżej – jak widać, Duńczycy belki do podpisów przenieśli później także na JESC.

🇪🇸 Hiszpania: Mini-OT hitem w kraju

Hiszpanie, szalejący wtedy na punkcie Operacion Triunfo, postanowili zrobić selekcje „Eurojunior” na wzór popularnego formatu talent-show. Spośród 3 tys. kandydatów wybrano 13 dzieci, które rywalizowały o bilet do Kopenhagi w trzech odcinkach na żywo transmitowanych w czasie największej oglądalności. Dzieci na 6 dni przeniosły się do specjalnego ośrodka, gdzie udostępniono im pokoje do śpiewania, studio do testowania wokalu, salę do ćwiczenia choreografii itp. Nad przygotowaniem dzieci czuwało sześciu producentów, a także muzycy, choreograf, pedagodzy, psycholodzy, producent i reżyser. Pracowano nie tylko nad wokalem dzieci, ale też nad piosenkami na konkurs, bo zgodnie z regulaminem JESC, osoby niepełnoletnie same musiały napisać utwory. W trakcie gal na żywo dzieci śpiewały solo lub w duetach czy zespołach, zależnie od tego jakie i z kim przygotowały piosenki. Widzowie głosowali telefonicznie na swoich faworytów. W wielkim finale wygrał Sergio Jesus Garcia Gil, który wystartował jako solista z dwoma utworami. Solo uczestniczył też Diego Dominguez, który jest teraz aktorem, znanym głównie z roli w disneyowskim serialu „Violetta”. Warto zwrócić uwagę, że soliści, duety czy zespoły powstałe w ramach „Eurojunior” były później niezwykle popularne. Pięciu uczestników show (w tym Diego i Sergio) założyli później grupę 3+2, która wydała cztery albumy i odbyła wiele tras koncertowych.

Jak wyglądały selekcje w innych krajach?

Pozostałe kraje przeprowadziły mniej lub bardziej rozbudowane preselekcje, ale niewiele informacji na ten temat zachowało się w Internecie po dziś dzień. Debiutująca wtedy w konkursie EBU Białoruś przygotowała selekcje w ramach konkursu muzyczno-wokalnego „Konstelacja nadziei”, który organizowany jest po dziś dzień, ale już bez powiązania z Eurowizją. W Macedonii 🇲🇰 przygotowano finał pod nazwą „Junior EuroSong”, w Grecji „Eurovision Junior” 🇬🇷, w Rumunii była to Selecţia Naţională 🇷🇴, a w Belgii „Junior Eurosong” 🇧🇪 organizowane wspólnie przez dwie stacje – VRT i RTBF. Na Malcie odbył się finał „Junior Song for Europe” 🇲🇹, a w Holandii do „Junior Songfestival” 🇳🇱 przyjęto ponad 300 zgłoszeń co i tak było niewiele, bo rok później zebrano ponad 4 razy więcej, a w 2005 aż dwa tysiące piosenek. Do selekcji na Cyprze 🇨🇾 zgłoszono 29 kompozycji. Na wyspie nie było telewizyjnego finału, a Theodora Rafti swój utwór zaprezentowała 15 września podczas programu „Ora Kyprou”.

🇵🇱 Polska: Marina Łuczenko z dwiema piosenki w finale

Telewizja Polska zorganizowała finał narodowy 28 września w Warszawie. Prowadzącym był Jarosław Kulczycki, a towarzyszył mu Maciej Miecznikowski z formacji Leszcze. Gościem specjalnym był natomiast Andrzej Piaseczny (ESC 2001). Wystartowało trzynastu uczestników, w tym dwukrotnie Marina Łuczenko. Celebrytka i jurorska tegorocznej „Szansy na Sukces” zaśpiewała solo utwór „Sen” oraz w formacji Wigor piosenkę „Wrzuć na luz„. O Kopenhagę walczyli też m.in. Sebastian Plewiński (był później reprezentantem Polski podczas „Słowiańskiego Bazaru”, a w selekcjach do ESC 2008 wystąpił jako chórzysta) czy Marta Moszczyńska, która miała już za sobą zwycięstwo w „Szansie na Sukces”. Pojawił się też Kasper Zborowski-Weychman, który później nawiązał współpracę z TVP przy programie 5-10-15, a w latach 2007-2008 był prowadzącym Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie. O wynikach decydowali widzowie głosując systemem audiotele, a na wypadek awarii powołano też jury zapasowe, w skład którego weszli m.in. Irena Santor czy Robert Kamyk. Awarii nie było, a wygrała ostatnia w kolejności finalistka – Kasia Żurawik. Występ preselekcyjny do pierwszej wersji „Coś mnie nosi” poniżej:

Źródło: Wikipedia, HRT, LTV, ITV, NRK, SVT, DR, RTVE, BTRC, AVROTROS, TVP, Archiwum Eurowizji, fot.: Twitter