Lekka zmiana w preselekcjach
Bardzo późno, bo dopiero 8 listopada 2003 roku telewizja BBC ogłosiła start Wielkiej Brytanii w finale Eurowizji 2004. W związku z ogromną krytyką po porażce z Rygi nadawca postanowił zmienić nieco format preselekcji oraz jego nazwę. Nie ma już „A Song For Europe” – teraz przyszła pora na „Eurovision: Making Your Mind Up”. Zmieniono też godzinę emisji na taką w szczycie oglądalności. Wcześniej konkurs transmitowany był głównie w niedziele po południu. Finał odbył się 28 lutego w BBC Television Centre w Londynie, a prowadzącymi byli Terry Wogan i Gaby Roslin. Zwycięzcę wybierali widzowie, którzy tłumnie zasiedli przed telewizorami. 7,2 miliona osób oglądało konkurs w BBC One. Aby zebrać stawkę sześciu finalistów nadawca nawiązał współpracę z Sony Music UK i niezależnymi ekspertami. Ostatecznie pięciu finalistów wskazała komisja BBC po zasięgnięciu opinii, a szóstego BASCA, która uruchomiła własny konkurs wśród swoich członków. Finalistów ogłoszono 3 lutego, a ich piosenki miały premierę podczas „Top of the Pops” 13 lutego. W finale jako goście pojawili się Sertab Erener (Turcja 2003) oraz Emma Bunton ze Spice Girls, która zaśpiewała m.in. utwór „Puppet on a String” z Eurowizji 1967. Pojawił się panel ekspertów (wśród nich Carrie Grant z Eurowizji 1983), ale o wynikach decydowali tylko widzowie w głosowaniu regionalnym i podzielonym na audiotele oraz sms. Oddano łącznie 300 tys. głosów. 120 punktów dostał James Fox za „Hold onto our love” – wygrał obie części głosowania, dostając 12 punktów regionalnych ze wszystkich obszarów poza Midlands, gdzie przegrał z Hyrise i „Leading Me On„.
UK już nie jest faworytem
James Richard Mullett urodził się 6 kwietnia 1976 roku w Cardiff (Walia). Od dziecka uczył się grać na pianinie, gitarze, perkusji, akordeonie i mandolinie. Profesjonalną karierę zaczął w wieku 15 lat, gdy wraz z bratem koncertował w różnych zespołach. Pracował też na promach, a w 2000 roku dołączył do boys-bandu Force 5. Trzy lata później wystartował w programie Fame Academy i wtedy właśnie przybrał pseudonim James Fox. W programie BBC zajął ostatecznie 5. miejsce, co dało mu popularność pozwalającą wygrać preselekcje do Eurowizji 2004. Gitarową balladę napisali dla niego Gary Miller i Tim Woodcock. W maju 2004 „Hold onto our love” dotarło do 13. miejsca UK Singles Official Charts. Był to jego pierwszy samodzielny singiel. Tym razem Wielka Brytania nie była już faworytem do wygrania Eurowizji. Nie znalazła się w top15 zestawienia bukmacherów, zresztą James Fox miał dość proste zadanie, bo zdobywając chociaż jeden punkt wypadłby lepiej niż poprzednicy. Zgodnie z nowym formatem konkursu, najpierw odbył się półfinał, który pokazano na BBC Three z komentarzem Paddy’ego O’Connella. James Fox w nim nie startował, ale Brytyjczycy mogli głosować. 12 punktów dali Grecji, 10 Cyprowi (i swojej rodaczce Lisie Andreas), a osiem zwycięskiej Serbii (wtedy startującej razem z Czarnogórą). W swoim top10 nie mieli Chorwacji i Macedonii które awansowały, natomiast punkty przydzielono Izraelowi i Estonii.
Teoretycznie nie było źle…
W finale James Fox zaśpiewał jako 20. w kolejności, zaraz po polskim zespole Blue Cafe, a przed…angielską wokalistką Lisą Andreas reprezentującą Cypr. Za swój prosty występ zdobył 29 punktów co dało mu 16. miejsce na 24 kraje. Tym samym dwoma punktami przegonił polskie „Love Song”, natomiast Lisa Andreas była dla niego nie do pokonania – zgarnęła aż 170 punktów co dało jej 5. miejsce. Wielka Brytania znów dała 12 punktów Grecji, 10 punktów miał Cypr, a 8 Szwecja. Zwycięska Ukraina otrzymała tylko 5 punktów, Polska zero. Na James’a Foxa mało kto głosował. Osiem punktów dała sąsiednia Irlandia, po 4 Estonia i Malta. Polscy widzowie przydzielili mu 2 punkty. Głosy z UK znów przedstawiała Lorraine Kelly, a finał był już transmitowany tradycyjnie na BBC One (Terry Wogan) oraz w BBC Radio 2 (Ken Bruce). Na pocieszenie warto dodać, że James Fox otrzymał nagrodę AP w kategorii „Composer Award” za utwór, który wykonał. Co ciekawe, w tej samej kategorii nagrodę im. Marcela Bezencona zdobyła Lisa Andreas z Cypru. Szesnaste miejsce było ówcześnie drugim najsłabszym rezultatem Wielkiej Brytanii na Eurowizji i powtórką z 2000 roku. Jak się później okazało, lepszego wyniku nie da się uzyskać aż do 2009.
Brytyjczycy krytykują głosowanie na Eurowizji
James Fox niezbyt dobrze przyjął swój wynik w Stambule i za niskie miejsce obwiniał głosowanie polityczne i sąsiedzkie. Z kolei jego matka, Tina Davies, uznała głosowanie za farsę. Ich poglądy poparła m.in. Cheryl Baker z Bucks Fizz twierdząc, że teraz punktacje są bardziej stronnicze niż wtedy, gdy ona brała udział w Eurowizji. Zgodził się z tym też Terry Wogan uznając, że głosowanie sąsiedzkie było gorsze niż kiedykolwiek. „Ktoś musi to powstrzymać” – grzmiał. James Fox przyznał, że był świadomy, że takie głosowanie występuje, ale ironicznie żartował m.in. z Monako, które dało 12 punktów Francji. Wśród „winnych” wymienił też Grecję i Cypr, Norwegię i Szwecję, Białoruś i Rosję oraz Turcję. Media brytyjskie zwracały też uwagę na to, że zwycięska Ukraina dostała duże noty od państw z regionu, a kraje bałkańskie nawzajem obdarowały się punktami. Podkreślono też, że UK z Irlandią wcale nie były lepsze – UK było jedynym krajem, który dał Irlandii punkty (7), a w zamian na konto James’a wpadła ósemka z Dublina. Cheryl Baker twierdziła, że Eurowizja zawsze miała być konkursem wolnym od polityki, ale nigdy tak nie było. Wspomniała, że nawet jak głosowali jurorzy to zawsze wyniki wyglądały, jakby były sfałszowane. Stwierdziła jednak, że od momentu wejścia televotingu sytuacja wygląda jeszcze gorzej. „Ludzie zawsze stoją po stronie innych krajów, niezależnie od tego, czy jest to dobra czy zła piosenka” – powiedziała.
Co po Eurowizji?
Pomimo niskiego miejsca w Stambule James miał możliwość zaśpiewania „Hold onto our love” w walijskim parlamencie, a także na wielu lokalnych eventach, także politycznych. Jako support występował też przed takimi gwiazdami jak Lulu, Wet Wet Wet czy Tiną Turner. Koncertował też na żywo dla żołnierzy brytyjskich w Afganistanie, Bośni czy Iraku. W 2007 wydał EP-kę „Six String”, a utwór „Bluebirds Flying High” stało się hymnem tego klubu podczas 2008 FA Cup Final. Do tej pory wydał siedem singli, jedną ep-kę i jeden album. Poza karierą muzyczną zajmował się też musicalami. Bardzo często angażował się również w akcje charytatywne.
Tydzień po Eurowizji 2004 w Lucernie wystartowała Eurowizja dla Młodych Muzyków. Dla Wielkiej Brytanii zagrała Nicola Benedetti, brytyjsko-włoska skrzypaczka, która w wieku 16 lat wygrała konkurs BBC Young Musician of the Year wykonując koncert Karola Szymanowskiego. Niestety, na Eurowizji jej nie poszło i Wielka Brytania nie zakwalifikowała się do finału razem z dziewięcioma innymi krajami (w tym m.in. Holandią, Grecją czy Szwecją). Wygrała inna skrzypaczka – Alexandra z Austrii. W skład jury wchodził Brytyjczyk Harold Clarkson, a konkurs po raz pierwszy przeniesiono w BBC do kanału czwartego. Komentatorką nadal była Stephanie Hughes, ale zrobiła to po raz ostatni.
Manchester traci Eurowizję Junior
W maju 2004 telewizja ITV ogłosiła, że z powodów finansowych i logistycznych rezygnuje z pomysłu organizacji Eurowizji Junior w Manchesterze. Nadawca wymagał budżetu na poziomie 2,5 miliona euro, a ponieważ z projektu wycofały się stacje Carlton i Granada, ITV nie mogło samodzielnie podołać tak dużym planom. Odrzuciło też pomoc finansową EBU. Mówi się, że zrezygnowano też z powodu niższych (niż się spodziewano) wyników oglądalności JESC 2003. Selekcje do Juniora odbyły się 4 września na ITV2. Finał przeprowadzono w Granada Studios w Manchesterze, a prowadzącymi byli Holly Willoughby, Stephen Mulhern oraz Michael Underwood. Ośmiu finalistów walczyło o względy widzów w regionalnym televotingu. Wygrała Cory Spedding za balladę „The Best is Yet to Come” zdobywając 48 punktów i maksymalne 10 punktów z Anglii Północnej oraz oraz osób korzystających z systemu SMS (cały kraj). Drugi był Andrew Merry, który miał tylko 2 punkty mniej, a dostał aż trzy dziesiątki (Szkocja, Irlandia Północna i Walia). Na pozycji trzeciej Nathan Sykes, który teraz robi zawrotną karierę, a znamy go m.in. z formacji The Wander czy z takich solowych przebojów jak „Kiss Me Quick” i „Over and Over Again”.
Najlepszy wynik dla tego kraju
Cory zaśpiewała jako trzynasta w kolejności, zdobyła aż 140 punktów co dało jej 2. miejsce. Do zwycięskiej Hiszpanii brakowało jej jednak aż 31 punktów. Najwyższą notę dostała tylko jedną – z Holandii, ale 10 punktów przydzieliły Malta, Polska, Białoruś, Łotwa, Dania, Hiszpania, Belgia oraz Rumunia. Najniżej oceniły ją Grecja, Macedonia i Cypr dając po 5 punktów. Widzowie z UK 12 punktów przekazali Chorwacji, 10 Danii, a 8 Cyprowi. Zwycięska Hiszpania dostała 7 punktów. Konkurs na żywo transmitowano poprzez ITV2, a z opóźnieniem też na ITV1. Komentatorem był Matt Brown. Do tej pory 2. miejsce jest najlepszym wynikiem Wielkiej Brytanii w Eurowizji dla Dzieci. Pomimo sukcesu nie udało się Cory Spedding zbudować stabilnej kariery. Występowała jedynie na niewielkich koncertach, a do sieci czasami wrzucała nagrania swoich coverów. W mediach znana jest głównie dlatego, że oskarżyła produkcję „X Factor” o manipulację wynikami.
źródło: BBC, Wikipedia, fot.: @jamesfoxsongs
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 