Historia Wielkiej Brytanii na Eurowizji 1998: Konkurs w Birmingham, Imaani na podium

Promo CD z piosenkami za darmo w każdym sklepie

Eurowizja 1998 odbyła się w Birmingham, a producentem wykonawczym był Kevin Bishop. BBC i EBU zdecydowały, że konkurs odbędzie się w Birmingham w National Indoor Arenie. Podobnie jak przed ESC 2023, tak i przed ESC 1998 wiele brytyjskich miast wyraziło chęć organizacji konkursu, w tym m.in. Aberdeen, Belfast, Brighton, Cardiff, Glasgow, Liverpool, Londyn, Newcvastle czy Inverness i Bournemouth. Na „shortlistę” trafiły Belfast, Birmingham, Cardiff, Glasgow, Londyn i Manchester. Zwycięskie miasto ogłoszono 8 sierpnia 1997 roku. Losowanie kolejności startowej odbyło się 13 listopada 1997, a prowadzącymi byli Terry Wogan oraz Katrina Leskanich. Preselekcje brytyjskie jako „The Great British Song Contest” rozpoczęły się półfinałem 6 lutego, a zakończyły finałem 15 marca 1998. W półfinale radiowym zaprezentowano osiem utworów, a widzowie wskazali cztery najlepsze. Awansowali Alberta, Kitt, The Collective oraz Imaani, a wyeliminowano Lisę Millet, Farrella Lennona, Anitę Madigan oraz Mandy Wilson. Przed finałem zadbano o odpowiednią promocję utworów – można je było usłyszeć w „The National Lottery Draw”, a także w innych programach BBC. W wielu sklepach płytowych rozdawano za darmo specjalne promo-CD z czterema piosenki, a dzień przed finałem Katrina Leskanich wystąpiła na koncercie w londyńskim G-A-Y. Finał poprowadził Terry Wogan, który już wtedy wiedział, że poprowadzi Eurowizję 1998 razem z Urliką Jonsson, która zresztą była bohaterką krótkich filmików pokazujących kulisy przygotowań do konkursu. Wyniki selekcji podano 21 marca. Sam finał śledziło ponad 2,6 miliona widzów, natomiast rezultaty w ramach „National Lottery Draw” aż 9,8 miliona.

Fani Eurowizji tuż pod sceną

Ponad 70 tys. głosów dostała Imaani za „Where are you?” tym samym wygrała preselekcje. Na drugim miejscu znalazła się Alberta ze Sierra Leone z „Don’t it make you feel so good” (66 tys.). Na trzecim miejscu Sapphire (Kate Cameron zmieniła swój pseudonim pomiędzy półfinałem z finałem) z „I’ll never be lonely again” (65 tys.), a na ostatnim The Collective z „When we’re alone (We dream)” z 53,4 tys. Imaani Saleem urodziła się jako Melanie Crosdale w 1972 roku. Do muzycznego biznesu weszła już w 1995 roku nagrywając wokale do piosenki „Easin’ My Mind”. W 1998 wzięła udział w preselekcjach, które wygrała i tym samym trafiła na Eurowizję. „Where are you” było jej pierwszym singlem. Piosenka dotarła do 15. miejsca na UK Singles Chart. Utwór napisali Scott English, Phil Manikiza i Simon Stirling. Przed Eurowizją 1998 Imaani wystąpiła w paru programach telewizji brytyjskich by promować piosenkę. Na singlu znalazł się też utwór w wersji balladowej. Wielka Brytania była przez bukmacherów typowana do zwycięstwa Eurowizji drugi raz z rzędu, a jej głównymi konkurentami miały być Belgia, Szwecja, Malta i Holandia. Eurowizja odbyła się 9 maja. Chociaż obiekt mógł pomieścić 13 tys. osób, ograniczono dostępność miejsc do 4,5 tysiąca, ale sprzedawano też bilety na próby generalne. Po raz pierwszy przyznawano fanom Eurowizji miejsca w pierwszym rzędzie. W Opening Act pojawiła się Katie Boyle, która czterokrotnie prowadziła wcześniej konkurs. Były też Katrina Leskanich oraz prowadząca ESC 1997 – Carrie Crowley, która połączyła się z Terry’m i Urliką satelitarnie z Dublina. W Interval Act pokazano performance „Jupiter, The Bringer of Jollity” z udziałem ponad 200 wykonawców, którzy użyczyli swoich wokali do specjalnego miksu inspirowanego kulturami angielską, szkocką, walijską, irlandzką, hinduską i zulu.

Drugie miejsce…po raz piętnasty

Imaani zaśpiewała jako 16., a w głosowaniu zebrała 166 punktów co dało jej drugie miejsce i sześć punktów straty do Izraela. Głosowanie było dość wyrównane i pełne emocji, zwłaszcza, że po raz pierwszy większość krajów zastosowała televoting. Odbiło się to na tablicy wyników – piosenki z numerami 2-7 praktycznie nie dostawały punktów. Imaani dostała 12 punktów z Chorwacji, Izraela, Rumunii i Turcji przy czym dwa ostatnie kraje miały głosowanie jurorskie. Widzowie z UK 12 punktów dali Malcie, 10 Holandii, a 8 Irlandii. Polska nie otrzymała punktów, a nasi widzowie dali Wielkiej Brytanii 7 punktów. Wyniki głosowania brytyjskiego przedstawił Ken Bruce, który komentował też konkurs dla BBC Radio 2. Terry Wogan, poza prowadzeniem Eurowizji ze sceny komentował też show dla BBC One. Była to ostatnia Eurowizja z orkiestrą, zresztą już wtedy nadawcy mogli zdecydować czy naprawdę chcą z niej skorzystać. Siedem piosenek wykonano bez udziału orkiestry. Nie obyło się bez wpadek – głosy hiszpańskie zostały źle policzone, a Urlice zdarzyły się śmieszne sytuacje podczas prezentowania wyników. Dla Wielkiej Brytanii było to 15. Eurowizja zakończona drugim miejscem. Kolejny taki wynik zanotują dopiero w 2022 roku.

Trzecie miejsce na Eurowizji dla Młodych Muzyków

„Where are you?” dobrze przyjęło się w paru krajach. Wysoko notowane było na listach singli w Grecji, Holandii, Belgii czy Finlandii. Dotarło też do 67. miejsca Eurochart Hot 100. W Wielkiej Brytanii singiel sprzedał się w 250 tys. egzemplarzy jednak pomimo sukcesu wytwórnia EMI zdecydowała się anulować wydanie kolejnego singla „You got a way” i zawiesiła współpracę z wokalistką. W 2000 Imaani nagrała wokalem do coveru „Freak like me„, który dotarł do 12. miejsca listy singli. Od 2005 występuje w The AllStars Collective, a w 2014 wydała debiutancki album „Standing Tall”. W tym samym roku UK Official Chart wprowadziło „Where are you?” do Pop Gem Hall of Fame chwaląc potężny wokal Imaani i uznając jej piosenkę za najlepszy brytyjski utwór eurowizyjny od 16 lat. Zaraz po udanej Eurowizji w Birmingham odbyła się Eurowizja dla Młodych Muzyków. Organizatorem była Austria, a UK reprezentował perkusista Adrian Spillett. Dostał się do finału, gdzie zaprezentował się jako pierwszy. Głosami jury zajął 3. miejsce, przegrywając z reprezentantami Austrii i Chorwacji. Po raz drugi w historii UK zajęło 3. miejsce w EYM i trzeci raz w ogóle znalazło się w czołowej trójce. Konkurs pokazywano na BBC Two z komentarzem Stephanie Hughes.

Źródło: Wikipedia, fot.: Institue of Contemporary Music Performance

%d blogerów lubi to: