Historia Wielkiej Brytanii na Eurowizji 1981: Czwarte zwycięstwo w ciągu 14 lat! Bucks Fizz wchodzą do kanonu konkursu

Zmiany w selekcjach brytyjskich

Po raz pierwszy od zmiany formatu preselekcji doszło do redukcji finalistów – z 12 do ośmiu. Selekcje 1981 poprowadził Terry Wogan, a zorganizowano je 11 marca. Spośród 581 utworów przesłanych do Stowarzyszenia Muzycznych Wydawców wskazano grono finałowe, a piosenki zostały wykonane w towarzystwie BBC Concert Orchestra. Finał cieszył się sporą popularnością – zebrał prawie 12,5 miliona widzów, co dało 16. miejsce w rankingu najlepszych programów w UK z tego tygodnia. Gościem specjalnym miał być zwycięzca Eurowizji 1980 – Irlandczyk Johnny Logan, jednak odwołał przyjazd na parę dni przed show. Poza finalistami zmniejszono też grono jurorskie – tylko siedem regionów miało prawo głosu, ale przyznawano punkty w innej skali. Maksymalną notą było 15 punktów, a najniższą 5. W finale wystąpili m.in. Gary Benson (utwór przez niego napisany startował w selekcjach 1977 i był wykonany przez Wesley, Park & Smith – zajął 5. miejsce) czy grupa disco Liquid Gold. Chociaż Terry Wogan podczas ogłoszenia wyników niepoprawnie podał tytuł zwycięskiej piosenki jako „Where are you now” (był to utwór Lezlee Carling, która zajęła 6. miejsce), tak naprawdę finał wygrało „Making your mind up” grupy Bucks Fizz. Zespół dostał 97 punktów, w tym 15 punktów od Cardiff, Manchesteru, Belfastu, Edynburga i Londynu. Drugie miejsce miało Liquid Gold z „Don’t Panic” (70 punktów i maksymalna nota z Bristolu), a trzecie Beyond z „Wish” (67 punktów, w tym najwyższa nota z Birmingham). Ostatnie miejsce zajęła formacja Unity, mając tylko 38 punktów. Po raz pierwszy od zmiany formatu selekcji aż trzy piosenki notowane były na UK Singles Chart. Poza zwycięską piosenką pojawiły się tam „Don’t Panic” (na 42. miejscu) i „Have you ever been in love?” Gem, które w finale było czwarte, a na UK Singles Chart było dziesiąte, ale w wykonaniu Leo Sayera.

Historia pewnej spódniczki

Bucks Fizz powstało w styczniu 1981 roku specjalnie na potrzeby preselekcji. W skład grupy weszli Bobby G, Cheryl Baker, Mike Nolan i Jay Aston. Po tym, jak demo „Making your mind up” dostało się do selekcji, trzeba było wybrać nazwę dla kwartetu. Wskazano „Buck’s Fizz” jako ulubiony drink jednego z pomysłodawców grupy. Grupa po raz pierwszy wystąpiła publicznie 11 stycznia. Cheryl Baker miała już doświadczenie eurowizyjne, śpiewała wcześniej w Co-Co (ESC 1978). Już podczas prób do selekcji wymyślono specjalną choreografię, która później stała się ikoniczna. Chodzi o zerwanie spódniczek dziewcząt, tak by odsłonić jeszcze krótsze ubranie. Wymyśliła to Chrissie Wickham z grupy tanecznej Hot Gossip. Nie wszyscy byli pewni, czy to dobry pomysł, jednak okazało się, że Bucks Fizz byli skazani na sukces i jako nieznana formacja pokonali bardziej popularne zespoły takie jak Liquid Gold czy Gem. „Making your mind up” napisane przez Johna Dantera i Andy’ego Hilla dotarło przed Eurowizją do 2. miejsca UK Singles Chart. Po tym, jak wygrali selekcje, rozpoczęli intensywną promocję w Wielkiej Brytanii. Wystąpili m.in. w „Top of the Pops” co pozwoliło piosence zyskać na popularności.

Wyrównana walka o wygraną

Brytyjczycy zaśpiewali na Eurowizji z numerem 14. na dwadzieścia krajów i wzięli udział w niezwykle wyrównanej walce o zwycięstwo. Początkowo prowadziła Francja, później na chwilę liderem była Irlandia, zastąpiona jednak przez Wielką Brytanię dopóki Brytyjczycy sami siebie nie zrzucili z 1. miejsca po tym, gdy dali najwyższą notę Szwajcarii. Od tego momentu walka o wygraną toczyła się między UK, Szwajcarią i Niemcami, które co chwilę dostawały najwyższe noty. Chwilę przed końcem trzy państwa miały taką samą ilość punktów i wszystko zależało od ostatnich jurorów, przy czym pod koniec głosowały Szwajcaria z Niemcami. Ostatnim krajem, który podawał punkty była Szwecja. Wielka Brytania potrzebowała 5 punktów by wygrać. Jako pierwsza szanse straciła Szwajcaria, której dano tylko 1 punkt. UK dostało osiem, a Niemcy aż 12, ale było zbyt późno i koniec końców Wielka Brytania zdołała wygrać. Łącznie zebrała 136 punktów, czyli 4 więcej od Niemiec. 12 punktów dostali od Izraela i Holandii, 10 od Danii, Jugosławii i Irlandii, a 8 od Turcji, Hiszpanii, Belgii, Szwajcarii i Szwecji. Jury brytyjskie 12 punktów dało Szwajcarii, 10 Cyprowi, a 8 Grecji. Głosy po raz kolejny podawał Colin Berry. Nie wszystkim podobał się fakt, że wygrała Wielka Brytania, która postawiła na show. Krytykował to m.in. reprezentant Szwecji – Bjorn Skifs, który domagał się też powrotu do śpiewania w dowolnym języku. Negatywne opinie pojawiły się też we Francji, która nie startowała w kolejnej Eurowizji. Nieoficjalnie mówi się, że spowodowane to było wygraną choreografii Bucks Fizz, a nie samej piosenki. Co ciekawe, Debbie Cameron, która reprezentowała Danię, zdradziła w książce o Tommy’m Seebachu wydanej 10 lat po Eurowizji 1981, że zwycięstwo Wielkiej Brytanii miało być ustawione. Ponoć technicy BBC, którzy mieli pomagać przy konkursie, sabotowali próby Danii, Izraela i Niemiec. Te przypuszczenia nie miały jednak nic z prawdy bo BBC nie pracowało przy Eurowizji w Dublinie.

Wielki sukces po Eurowizji

Konkurs transmitowano na BBC1 (komentarz Terry’ego Wogana) i BBC Radio 2 (relacja Ray’a Moore). Pomimo krytyki, utwór „Making your mind up” stał się wielkim hitem w Wielkiej Brytanii (dotarło na szczyt listy singli), a także w Australii, Austrii, Belgii, Danii, Finlandii, Niemczech, Islandii, Irlandii, Izraelu, Holandii, Nowej Zelandii, Norwegii, Hiszpanii, RPA, Szwecji i Szwajcarii. Aż w 9 krajach znalazło się też w rocznym podsumowaniu najpopularniejszych utworów. Sam utwór jak i występ trafiły do kanonu Eurowizji jako idealny przykład popowej piosenki. Motyw zrywania spódniczek przeszedł do historii, a o możliwościach wokalnych grupy lepiej nie wspominać. Charyl Baker tłumaczyła słabą kondycję wokalną nerwami i zbyt wysoką tonacją. Próbowano też zrzucić winę na problemy z mikrofonami. Chociaż kontrowersyjne, było to czwarte w historii zwycięstwo Wielkiej Brytanii i 16. miejsce w czołowej trójce. Warto zwrócić uwagę, że UK wygrało Eurowizję cztery razy w ciągu raptem 14 lat. Bucks Fizz po Eurowizji mieli na celu uniknąć tytułu „artysty jednego przeboju” i szybko wydali kolejny singiel, zmienili nieco wizerunek i udali się w trasę koncertową. Nowe piosenki były dobrze przyjmowane w UK i wielu krajach europejskich. W listopadzie 1981 roku Bucks Fizz reprezentowali Wielką Brytanię podczas World Popular Song Festival w Tokio i zajęli 5. miejsce. W 1982 roku wydali „My Camera Never Lies„, czyli ich ostatni w karierze singiel, który dotarł do 1. miejsca UK Singles Chart. Łącznie mają na koncie 8 albumów, sześć składanek, jeden album koncertowy, 24 single i cztery wydania video/DVD.

Wypadek, spory, romanse, skandale

W 1984 roku ich bus uległ wypadkowi, w którym ranni zostali niektórzy członkowie ekipy, w tym sam zespół. Bobby G doznał urazu kręgosługa, Jay Aston trafiła do szpitala z powodu urazu pleców i silnych bolów głowy, Cheryl złamała trzy żebra, a Mike Nolan doznał krwotoku wewnętrznego i zapadł w śpiączkę. Po operacji ogłoszono, że zmarł na stole, jednak tak naprawdę podłączono go do aparatury podtrzymującej życie. Po paru dniach obudził się i powiedział „wszystko w porządku„. Chociaż przeżył, to do tej pory cierpi na skutki wypadku – doznał epilepsji, zaniku pamięci krótkotrwałej i stracił wzrok. Po wypadku Bucks Fizz założyli organizację charytatywną działającą na rzecz ofiar wypadków, a 12 grudnia 2009 roku oryginalny skład zagrał koncert w Newcastle z okazji 25. rocznicy tego zdarzenia. Zagrali dokładnie w tym samym miejscu, gdzie grali w noc poprzedzającą tragedię. Odwiedzili też samo miejsce wypadku. W 1985 roku narastały napięcia wśród członków zespołu, a Jay Aston sensacyjnie opuściła zespół, po czym wyszło na jaw, że miała romans z mężem twórczyni grupy. Była członkini grupy zaczęła oczerniać zespół publicznie, za co otrzymała od zarządu formacji pozew do sądu. Po tych turbulencjach i zmianach w line-up’ie grupa wydała ostatni duży hit „New Beginning„. Kolejne przegrupowanie nastąpiło w 1988, później już większych sukcesów nie było. W latach 90. grupa kontynuowała działalność jako trio. Pojawiły się też kłótnie o prawo do nazwy zespołu i wcześniejszej dyskografii, a sprawa miała swój finał w sądzie – spory określane były przez media jako „najbardziej chaotyczny rozłam w historii muzyki”. W ostatniej dekadzie Bucks Fizz koncertowali w wielu miastach UK, podobnie jak konkurencyjny skład pod nazwą The Fizz.