Historia Wielkiej Brytanii na Eurowizji 1978: Pierwsza dotkliwa porażka

Najpopularniejsze selekcje w historii

Finał selekcji „A Song for Europe 1978” odbył się 31 marca w Royal Albert Hall w Londynie, a prowadzącym był komentator Terry Wogan. Wszystkie utwory zagrane zostały przez Alyn Ainsworth Orchestra. O wyjazd na Eurowizję rywalizowało dwunastu wykonawców, których oceniało czternastu jurorów regionalnych. Konkurs zebrał prawie 14-milionową publiczność, co dało preselekcjom 16. miejsce w rankingu najlepszych emisji tygodnia. Był to też rekord jeśli chodzi o oglądalność finału narodowego. Uczestnicy nie byli jednak zbyt znani. Wygrała grupa Co-Co z piosenką „The Bad Old Days” autorstwa Stephanie de Sykes i Stuarta Slatera. Zdobyli 135 punktów, w tym najwyższe noty z Norwich, Manchesteru, Cardiff i Plymouth. Drugą pozycję zdobyła grupa Midnight z „Don’t bother to knock” – 12 punktów dało tylko Birmingham. Trzeci był Christian z „Shine it on”, który zremisował z The Jarvis Brothers i „One Glance„. Piosenki dostały po 114 punktów, przy czym Christian był faworytem jury w Aberdeen, Bristolu i Glasgow, a The Jarvis Brothers w Leeds i Londynie. Ostatnie miejsce przypadło grupom Brown Sugar i Fruit Eating Bears – ich utwory miały po 49 punktów.

Niewiele tu można napisać…

Grupa Co-Co składa się z sześciu osób i znana jest głównie ze swojego udziału w Eurowizji 1978 w Paryżu. Oryginalna nazwa zespołu to Mothers Pride. W czasie Eurowizji w skład formacji wchodzili Terry Bradford, Josie Andrews, Cheryl Baker, Keith Hasler i Paul Rogers, a na potrzeby konkursu dodano jeszcze perkusistę Charlie’go Brennana. Najbardziej znaną członkinią grupy jest Cheryl Baker, która w 1981 roku wygrała Eurowizję razem z Bucks Fizz. Wcześniej Co-Co uczestniczyli w selekcjach 1976 przegrywając jedynie z Brotherhood of Man. Startowali wtedy jako kwintet i w nieco innym składzie. Jako Mothers Pride wydali dwa single, a pod nazwą Co-Co debiutowali selekcyjnym utworem „Wake Up” z 1976. Przed udziałem w Eurowizji 1978 zaprezentowali słuchaczom jeszcze dwa nowe utwory, jednak nie osiągali z nimi wielkich sukcesów. „Bad Old Days” dotarło do 12. miejsca UK Singles Chart. Podczas finału Eurowizji w Paryżu Co-Co wystąpili z numerem osiem na 20 krajów. Zdobyli 61 punktów co dało im 11. miejsce. Najwięcej punktów (8) dali im Niemcy, 7 dorzuciło Monako. Co ciekawe, Wikipedia podaje, że w latach 1975-1993 to jedyna piosenka Wielkiej Brytanii, która nie dostała od ani jednego państwa 12 czy 10 punktów. Jury brytyjskie 12 punktów dało Belgii, 10 Monako, 8 Francji, a zwycięskiemu Izraelowi 5. Punkty przekazywał Colin Berry. Konkurs transmitowany był przez BBC1 z komentarzem Terry’ego Wogana oraz na BBC Radio2, gdzie relacjonował Ray Moore.

Najgorsi w historii

Po raz pierwszy od debiutu Wielka Brytania nie znalazła się w czołowej dziewiątce konkursu, a tytuł najgorszego reprezentanta kraju Co-Co nosić będą do 1987 roku. „Bad Old Days” był jedynym przebojem grupy. Później wydali jeszcze trzy piosenki, a w 1980 pojawił się utwór „Gonna Do My Best” pod nową nazwą The Main Event. Formacja ma na koncie jeden album z 1978 – „Bad Old Days”. W 1980 grupa, już jako kwartet The Main Event, powróciła do preselekcji jednak zajęła tam ostatnie miejsce. Co ciekawe, Terry Bradford napisał utwór „Harry, My Honolulu Lover” dla The Nolan Sisters startujących w selekcjach 1979. Demo tej piosenki nagrał zespół Co-Co. Autorzy „Bad Old Days” – Stephanie i Stuart – wygrają selekcje w 1980 za sprawą napisanej dla Prima Donna piosenki „Love Enough for Two„. W 1981 członkini Co-Co powróci do selekcji już jako Bucks Fizz. Przy okazji Eurowizji 1978 warto wspomnieć, że w konkursie pojawiło się dwóch Brytyjczyków reprezentujących inne kraje. Ireen Sheer, która śpiewała dla Luksemburga w 1974 (i zrobi to ponownie w 1985), reprezentowała w 1978 roku Niemcy. Wokalistka urodziła się w Romford w Anglii. Z kolei w skład portugalskiej grupy Gemini wszedł Mike Sergeant z Wielkiej Brytanii. Niemcy w finale wypadły lepiej od Wielkiej Brytanii, zajmując 6. miejsce. Portugalia wypadła słabiej – skończyła na 17. pozycji.

Kolejne top3 w Sopocie

18. edycja Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i zarazem 2. edycja Międzynarodowego Festiwalu Interwizji zmieniała format. W ramach półfinału odbył się konkurs wytwórni fonograficznych, a udział wzięło 16 wykonawców. Z Wielkiej Brytanii przyleciała Maggie Ryder z piosenką „Don’t play another love song”. Wokalistka zdobyła 56 punktów i 3. miejsce przegrywając tylko z belgijską formacją Dream Express oraz z polskim Dwa Plus Jeden. Drugim reprezentantem UK w półfinale było Domino z „Give me just a little beat of your heart” jednak zupełnie się nie przyjęło. Zespół dostał 8 punktów, co dało ostatnie miejsce i remis z pięcioma innymi wykonawcami. W finale czyli Konkursie Interwizji Wielka Brytania nie brała udziału.