Płatny udział w preselekcjach
Chociaż Wielka Brytania należy od 2000 roku do Big5 i tak brano ją pod uwagę w rankingach średniej zdobywanych punktów w ostatnich pięciu Eurowizjach ale tylko poglądowo. W najnowszym zestawieniu zajęła 2. miejsce ze średnią 107,2 pkt, a przegrała tylko z Łotwą, która startowała raz (zadebiutowała w 2000) i zebrała 136 punktów. Spośród krajów, które i tak byłyby w finale 2001 (Big4 + Dania) Wielka Brytania wypadła zdecydowanie najlepiej. Gdyby nie status Big4 Hiszpania i Francja nie mogłyby uczestniczyć w konkursie w Kopenhadze, a na ich miejsce weszłyby Belgia z Austrią. Selekcje „A Song For Europe” nie zmieniły swojego formatu, a otwarty konkurs przeprowadziło BBC i BASCA (Brytyjska Akademia Autorów, Kompozytorów i Twórców Piosenek. Po raz pierwszy wprowadzono opłaty za zgłoszenie. Osoby należące do BASCA płaciły 47 funtów, a te spoza stowarzyszenia 70,5 funta. Dodatkowo wokaliści poniżej 17 roku życia mieli zniżkę w wysokości 11,75 funta. Spośród wszystkich zgłoszeń wybrano półfinałową ósemkę, a piosenki zaprezentowano 22 stycznia w BBC Radio 2 podczas „The Ken Bruce Show” i „Wake Up to Wogan”. Widzowie głosowali do 26 stycznia. Do finału wpuszczono Lucy Randell, szwedzką wokalistkę Nanne Gronwall, Lindsay D oraz Tony’ego Moore’a. Odpadli Charlotte Henry, Luke Galliana, Moneypenny i Obsession.
Szwedka chce reprezentować Wielką Brytanię
Stosunkowo ciekawą sytuacją był udział w selekcjach brytyjskich wokalistki, która wcześniej na Eurowizji reprezentowała Szwecję. Nanne wystąpiła na ESC 1996 w ramach grupy One More Time, a za utwór „Den vilda” zajęła 3. miejsce. Po rozpoczęciu kariery solowej pojawiła się w Melodifestivalen 1998 z „Avundsjuk” zajmując 4. miejsce. Trzy lata później przyjęto ją do „A Song For Europe” z utworem „Men” napisanym przez angielskiego gitarzystę Kimberley’a Rew. W finale selekcji zdobyła jednak tylko 5,5 tys. punktów co dało jej ostatnie, 4. miejsce. Zdecydowanie odstawała poparciem od pozostałych finalistów. Konkurs odbył się 11 marca w BBC Elstree Studios, a prowadzącą była Katy Hill. Zwyciężyła Lindsay D z piosenką „No Dream Impossible” z wynikiem 45,5 tys. głosów. Drugi był członek Iron Maiden – Tony Moore z „That’s My Love” (31,9 tys.), a trzecia Lucy Randell z „Just another Rainbow” (19,3 tys.). Zwycięski utwór napisali Russ Ballard oraz Chris Winter. Urodzona w 1984 roku Lindsay Dracass wystąpiła w selekcjach w wieku 16 lat, a „No Dream Impossible” było jej debiutanckim singlem. Piosenka dotarła do 32. miejsca UK Singles Chart. Wokalistka pochodzi z Sheffield i została odkryta w wieku 13 lat przez Alana Wooda, który skierował ją do studia nagraniowego by nagrała parę demówek. Później piosenkarka podpisała kontrakt z Universal Records.
BBC przeprosiło za Wogana
Chociaż Wielka Brytania udowodniła już, że z pozycji faworyta bukmacherów może spaść na znacznie niższe miejsce, przed ESC 2001 była w gronie krajów typowanych do wygranej. Poza nią wysoko stawiano też szanse Szwecji, Francji, Słowenii czy Danii. W trakcie konkursu Lindsay wystąpiła jako 16., pomiędzy Turcją a Słowenią. Zdobyła jedynie 28 punktów co dało jej 15. miejsce na 23 kraje. Punkt więcej miała Bośnia, a trzy mniej Izrael. Tylko jedenaście państw dało jej punkty, przy czym najwyższą notą były 4 punkty z sąsiedniej Irlandii. Polscy widzowie ocenili „No Dream Impossible” na 2 punkty. Widzowie z UK 12 punktów przekazali zwycięskiej Estonii, 10 Danii, a 8 Grecji, tym samym jako jedyni przewidzieli w ten sposób końcowe top3 Eurowizji. Punkty podawał Colin Berry, a konkurs pokazano na BBC One (Terry Wogan) i emitowano na BBC Radio 2 (Ken Bruce). Ponad 6,5 mln widzów oglądało Eurowizję w BBC co dało stacji aż 35% udziału w rynku. Nie obyło się bez kontrowersji. Terry Wogan był bardzo krytyczny wobec prowadzących Eurowizji 2001 nazywając ich „Doktorem Śmierć” i „Małą Syrenką” albo „Wróżką Zębuszką”. Duńczycy poczuli się dotknięci, w związku z tym BBC musiało wystosować oficjalne przeprosiny.
Wielka Brytania gospodarzem Eurowizji dla Młodych Tancerzy
Po raz trzeci z rzędu Wielka Brytania nie weszła do czołowej dziesiątki co wskazywało na wyraźny spadek formy. Piętnaste miejsce było ówcześnie drugim najsłabszym rezultatem kraju. Co ciekawe, Lindsay dostała dokładnie tyle samo punktów co Nicky French rok wcześniej. Po Eurowizji kariera Lindsay się załamała, chociaż wokalistka występowała jako support przed różnymi wykonawcami podczas koncertów w Europie. Swój drugi singiel „Not mine” wydała…18 lat po pierwszym! W 2019 roku pojawił się też jej debiutancki album „Waiting for you”, ale nie zyskał uznania. Wokalistka pojawiła się w show „All Together Now” jako jedna z jurorek. W 2020 roku odbyła się premiera „No Dream Impossible” w digitalu. Z Eurowizji możemy pamiętać jej piosenkę, ale też dres, który na sobie miała. O dziwo, nie wygrała jednak nagrody im. Barbary Dex. Miesiąc po Eurowizji 2001 BBC zorganizowało Eurowizję dla Młodych Tancerzy. Konkurs odbył się w Linbury Studio Theatre Opery Królewskiej w Londynie w dniach 18-23 czerwca. Gospodynią była Deborah Bull, a producentem wykonawczym Bob Lockyer. Łącznie startowało 18 państw, w tym po raz pierwszy Irlandia i Ukraina. Debiutanci odpadli jednak w półfinale. Wielka Brytania przeszła do finału, który w tym roku miał aż 11 uczestników. Kraj reprezentował Jamie Bond. UK nie znalazło się jednak w czołowej trójce, a konkurs wygrali bracia Kupińscy z Polski. Przewodniczącym pięcioosobowego jury był Matthew Bourne, angielski choreograf, a w jury zasiadała też Maina Gielgud, brytyjska baletnica. Konkurs pokazano na BBC Knowledge (na żywo), a najlepsze fragmenty także na BBC Two. Komentatorami byli Deborah Bull (która pełniła też rolę prowadzącej konkursu) oraz Wayne McGregor, ceniony choreograf.
Powrót do Sopotu
W sierpniu powrócił międzynarodowy konkurs w ramach Sopot Festival. W finale usłyszeliśmy 13 utworów z czego pięć polskich. Wielką Brytanię reprezentowała formacja UB40 z „Light my fire”. W głosowaniu jury zajęli 7. miejsce z wynikiem 47 punktów. 12 punktów przyznał im…juror brytyjski, a poza tym dostali też 7 punktów z Rosji czy 8 z Francji i Hiszpanii. Wygrała reprezentująca Belgię Natacha Atlas. W kolejnych dwóch edycjach (2002-2003) Wielka Brytania nie będzie mieć swojego wykonawcy w stawce, a w 2004 roku konkurs w ogóle się nie odbędzie.
Źródło: BBC, Wikipedia, fot.: YouTube
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 