Zmiana nazwy, ale nie formatu
Wielka Brytania przed ESC 2000 nie musiała martwić się o udział w finale z dwóch powodów. BBC było już w Big4, a dodatkowo kraj w rankingu państw miał najlepszą średnią punktową z pięciu ostatnich lat – od 1995 do 1999 średnio dostawał 116,8 pkt dzięki czemu przegonił Izrael i Szwecję. BBC wróciła do starej nazwy preselekcji „A Song for Europe”, ale zachowała format z półfinałem radiowym. Runda eliminacyjna odbyła się 14 stycznia w BBC Radio 2 i prowadzili ją Terry Wogan oraz Ken Bruce. Widzowie na podstawie głosowania ustalili, kto z ośmiu wykonawców trafił do finału. Awansowali Catherine Porter, Nicki French, Sexy Sadie i Sex Chix, a odpadli Helene Horlyck, Jayne Tretton, Catherine Porter i India. Po raz pierwszy podano wyniki głosowania. Zdecydowanie wygrała Catherine Porter za „Crazy” zdobywając aż 9140 głosów. Druga była Nicky French z wynikiem 5500 punktów. Finał zorganizowano 20 lutego w BBC Elstree Studios w mieście Borehamwood, a prowadzącą była Katy Hill. Występy sporo zmieniły, bo triumfowała Nicki French z wynikiem 47355 głosów. Druga była grupa Six Chix z „Only the women know” (42,3 tys.), a dopiero na trzecim miejscu znalazła się zwyciężczyni półfinału – Catherine Porter (29,3 tys.). Ostatnie było Sexy Side z „I won’t let you do this to me” (10,5 tys.).
Wielki sukces przebojowego coveru
Nicki French (wł. Nicola Sharon French) urodziła się 26 września 1964 roku w Carlisle. Pierwszy występ miała już w wieku 7 lat gdy wybrano ją do zaśpiewania pierwszej zwrotki „O little town of Bethlehem” podczas szkolnego koncertu kolęd. W latach 80. weszła w skład duetu Whisky and Sofa – para wydała utwór „Dirty Den”. W 1991 występowała na koncertach w trakcie rejsów promem, a w 1992 była chórzystką Rose-Marie przy nagrywaniu albumu „Emotional Exposure”. Hitem okazało się nagranie tanecznego coveru przeboju Bonnie Tyler „Total eclipse of the heart” w 1994 roku. Z tym singlem Nicki dotarła do 5. miejsca UK Singles Chart i sprzedała ponad 250 tys. egzemplarzy wydania co dało jej srebrną płytę. Jeszcze lepiej poszło jej w Stanach, gdzie dotarła do drugiego miejsca listy Billboard Hot 100, a singlem pokrył się złotem. Znalazła się też na czele list przebojów w Japonii, Kanadzie, Hiszpanii i Brazylii. Łącznie sprzedała na świecie ponad 5 milionów kopii. Drugi singiel też był coverem – tym razem „For all we know” The Carpenters. W 1995 roku wydała debiutancki album „Secrets”. W pierwszym tygodniu sprzedaży płytę kupiono w 50 tys. egzemplarzy. Rok 1997 to singiel „Te Amo„, który dotarł do 4. miejsca w Brazylii. Jej udział w selekcjach z „Don’t play that song again” był muzycznym powrotem po 3 latach przerwy. Utwór napisali John Springate i Gerry Shephard.
Faworytka bukmacherów przepadła w finale
Przed ESC 2000 zorganizowano głosowanie mejlowe fanów, a zwycięzcą okazała się piosenka „100% The Ljubam” z Macedonii (165 punktów). Wielka Brytania była na drugim miejscu z wynikiem 101 punktów. Bukmacherzy stawiali na Nicki – zajmowała u nich pierwsze miejsce razem z Estonią i Holandią. Podczas finału w Sztokholmie UK występowało już jako trzecie w kolejności i chociaż kraj był faworytem, zajął niezadowalające 16. miejsce z 28 punktami. Jednym punktem przegrał z macedońską grupą XXL. Nicki najwyższe noty dostała od Malty i jurorów z Turcji (po 6 punktów), natomiast widzowie Wielkiej Brytanii 12 punktów dali zwycięskiej Danii. 10 otrzymała Irlandia, a 8 Rosja. Punkty przekazywał Colin Berry, a show było relacjonowane na BBC 1 (Terry Wogan) oraz w BBC Radio 2 (Ken Bruce). Chociaż Polska nie brała udziału w Eurowizji 2002, transmisję w TVP śledziło 3 miliony widzów. Wielka Brytania, która startuje niemal od początku Eurowizji dopiero pierwszy raz w historii zajęła tak niskie miejsce (ten wynik pozostanie najniższym aż do 2003 roku). Drugi rok z rzędu UK nie weszło do czołowej dziesiątki, a taka sytuacja miała miejsce po raz pierwszy od debiutu. Warto wspomnieć, że w 2000 roku brytyjska wokalistka Lynne Kieran weszła w skład austriackiej formacji The Rounder Girls. Za piosenkę „All to you” zajęły 14. miejsce w finale.
Wielka fanka Eurowizji
„Don’t play that song again” dotarło do 34. miejsca UK Singles Chart oraz do 27. miejsca OCC w Szkocji. Pomimo porażki Nicki na krótko związała się z wytwórnią Ravenous Records, jednak współpraca się nie układała. Trzy lata później wokalistka pojawiła się w specjalnej eurowizyjnej wersji programu „Najsłabsze ogniowo” w BBC, gdzie wystąpiła z innymi reprezentantami Wielkiej Brytanii. Quiz wygrała, a 13 tys. funtów przeznaczyła na fundację wspierającą osoby walczące z rakiem. Piosenkarka sama straciła ojca z powodu nowotworu w 1997 roku. W 2004 wydała utwór „I Surrender„, a rok później „Calling out my name„. W kolejnych latach zaczęła występować z musicalach. Wielokrotnie prowadziła London Eurovision Party i jak podkreślała, kocha Eurowizję i uwielbia śpiewać dla fanów „Don’t play that song again”. Do tej pory wydała pięć płyt, pięć mini-albumów w tym eurowizyjną EP-kę w 2015 roku i „Let’s Play That Song Again” w 2019, które doczekało się drugiej części w 2021. Najnowszy singiel „Last Dance” pojawił się w 2022 roku – jest to cover hitu Donny Summer.
Wielka Brytania poza finałem EYM
W 2000 roku Wielka Brytania po raz kolejny wzięła udział w Eurowizji dla Młodych Muzyków. Uczestników było aż osiemnastu, a z UK pojechał wiolonczelista Guy Johnston, który wygrał konkurs BBC Young Musician of the Year. Niestety Guy nie zakwalifikował się do finału EYM i Wielka Brytania odpadła razem z Belgią, Estonią, Niemcami, Irlandią, Łotwą, Słowacją, Słowenią, Hiszpanią i Wielką Brytanią. W finale wygrał Polak Stanisław Drzewiecki. Co istotne, w jury konkursowym było aż dwóch Brytyjczyków – Michael Collins oraz perkusistka ze Szkocji Evelyn Glennie. Konkurs transmitowało BBC Two z komentarzem Stephanie Hughes. Pomimo porażki na Eurowizji Guy odnosił dalsze sukcesy w Wielkiej Brytanii, koncertował z największymi orkiestrami i zdobywał ważne nagrody. Aktualnie ma 41 lat.
źródło: BBC, Wikipedia, fot.: YouTube
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 