„Love Shine a Light” wygrywa nowe selekcje
W 1997 roku telewizja BBC zmieniła nazwę selekcji narodowych. Po „A Song for Europe”, które funkcjonowało praktycznie od początku startów Wielkiej Brytanii przyszła pora na „The Great British Song Contest”. Zorganizowano półfinał i finał. Pierwsza runda odbyła się 7 lutego podczas emisji w BBC Radio 2 prowadzonej przez Kena Bruce. Po prezentacji ośmiu piosenek widzowie mogli głosować od 10:00 do 11:15, a cztery utwory przechodziły dalej. Awans otrzymali Sam Blue, Katrina and the Waves, Do Re Mi & Kerry McGregor oraz Joanne May. Wyeliminowano duet Paul Varney, Dave’a Black’a, B-Yond oraz Laurę Pallas. Finał zorganizowano 9 marca w studiu BBC1 o 15:30, a gościem była Gina G. Konkursu nie prowadził Terry Wogan – gospodarzem był Dale Winton. Wyniki głosowania widzów podano dopiero 15 marca podczas „The National Lottery Live”. Wygrała grupa Katrina and the Waves z utworem „Love Shine a Light” zdobywając prawie 70 tys. głosów. Drugie miejsce miało Do Re Mi razem ze szkocką wokalistką Kerry i piosenką „Yodel in the Canyon of Love” (59 tys. głosów), a trzecie Joanne May za „You stayed away too long” (51,5 tys. głosów). Ostatni był hard rockowy wokalista Sam Blue, który dostał tylko 15,5 tys. głosów.
Amerykanka musiała być Brytyjką
Grupa The Waves zaczęła swoją muzyczną przygodę w 1975 roku grając w okolicach Cambridge. W 1978 rozpadła się, a w jej miejsce powstała formacja Mama’s Cookin z amerykańską wokalistką Katriną Leskanich na wokalu i klawiszach. Przez kolejne dwa lata wraz z byłymi członkami The Waves wspólnie koncertowali po Anglii coverując amerykańskie piosenki. Po wzmocnieniu zespołu przez muzyków z rozpadającego się bandu The Soft Boys grupa na nowo przemianowana została na The Waves. Ich pierwszy singiel wydano w 1982 roku. Ponieważ Katrina zaczęła grać w formacji coraz bardziej istotną rolę, grupa zmieniła nazwę na Katrina and the Waves. W 1983 roku wydali swój największy hit – „Walking on sunshine”. Był to wielki sukces komercyjny zarówno w UK jak i USA, pojawiła się też nominacja do Grammy oraz mnóstwo koncertów, które pobudziły sprzedaż albumu o tym samym tytule. Kolejny singiel „Do you want crying” też został dobrze przyjęty, jednak następny album grupy Katrina and the Waves uznano za słaby. Przez kolejne lata grupa działała w cieniu i straciła na popularności. Ich powrót na wielką scenę poprzez preselekcje narodowe do Eurowizji był uznawany za sporą niespodziankę. Zwycięstwo w selekcjach było sukcesem, chociaż nie każdemu podobało się, że Katrina jest Amerykanką. W wywiadzie z 2020 roku wokalistka zdradziła, że proszono ją, by starała się zachowywać i mówić jak Angielka.
Ta piosenka wygra Eurowizję
Piosenkę „Love Shine a Light” stworzył Kimberley Rew z The Waves na prośbę brata perkusisty z grupy – Alexa Coopera. Prośba dotyczyła napisania utworu będącego hymnem dla Samarytan z okazji 30. rocznicy powstania jednego z oddziałów organizacji. Przedstawiciele Samarytan, gdy usłyszeli ten utwór uznali, że brzmi on jak taki, co może wygrać Eurowizję, stąd zespół w ostatniej chwili zgłosił go do preselekcji. Wpisowe kosztowało aż 250 funtów, ale jak widać – opłaciło się. Nie tylko Samarytanie wierzyli w „Love Shine a Light”. Carmina Cooper, menadżerka zespołu i żona Alexa Coopera, spotkała się z prezenterem programu śniadaniowego BBC Radio Cambridgeshire – Danem Chisholmem i puściła mu ten utwór. Prezenter i szef muzyczny radia także stwierdził, że piosenka wygra Eurowizję i ucieszył się, że została zgłoszona do selekcji. Pierwotnie „Love Shine a Light” w selekcjach wykonywać miał ktoś inny, jednak producenci konkursu uznali, że Katrina and the Waves pasują na wykonawców piosenki, zresztą zachęcono grupę obietnicą podpisania kontraktu z Warner Bros. Brytyjski magazyn „Music Week” określił „Love Shine a Light” jako utwór idealnie pasujący na Eurowizję, z uniwersalnym i ważnym przesłaniem. Podkreślono, że utwór brzmi jak hymn i wymaga przyzwoitego występu.
Ciuch za 3 funty
Katrina Leskanich sama przygotowała sobie strój na Eurowizję. W wywiadzie z 2020 stwierdziła, że członkowie The Waves mieli piękne garnitury, a ona we wszystkim co jej proponowano wyglądała jak klaun lub pokrowiec na krzesło. „Skończyło się tym, że założyłam tę zieloną bluzkę, którą nosiłam przez cały tydzień” – wspomina dodając, że kupiła ją za 3 funty na targu w Cambridge. Na scenie Katrina wystąpiła z chórzystkami Beverley Skeete i Miriam Stockley, a po prawej stronie sceny ustawiono dwóch członków The Waves – Alexa Coopera i Vince de la Cruza. Phil Nicholl grał po lewej stronie i w grupie pojawił się tylko na chwilę po tym, jak stały członek The Waves – Kimberley Rew – odciął się od udziału w Eurowizji. Przypomnę, że lata 90. to starania EBU o to by dopuścić do Eurowizji coraz więcej chętnych państw i jednocześnie nie dopuścić by konkurs rozsadziło od środka. W 1997 zastosowano system relegacji i brano pod uwagę średnią wyników z lat 1993-1996. Wielka Brytania zajęła w takim zestawieniu 3. miejsce więc miała pewny udział w finale. Wylosowano jej 24. pozycję startową, czyli przedostatnią. „Love Shine a Light” oraz irlandzkie „Mysterious Woman” to dwa utwory, które były faworytami do wygranej ESC 1997 w ostatnich zestawieniach bukmacherskich.
ciąg dalszy nastąpi
źródło: Wikipedia, BBC, fot.: Smooth
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 