BBC wraca do formuły sprzed lat
W 1992 roku telewizja BBC dopięła swego i wróciła do formatu selekcji, w którym reprezentant wybierany jest wewnętrznie, a piosenka poprzez finał narodowy. Do formatu powrócono pierwszy raz od 1976 roku, a taka metoda stosowana była z sukcesami w latach 1964-1975. Wskazano Michaela Balla, a do finału zakwalifikowano osiem propozycji muzycznych, które miały swoją premierę w kolejnych odcinkach programu „Wogan” na BBC1. Finał odbył się 3 kwietnia, w TVC3 Studio w Londynie, a prowadzącym był Terry Wogan. Występy nagrano dzień wcześniej – zwycięski utwór wybierali widzowie poprzez televoting, który cieszył się sporą popularnością. Wygrała piosenka „One Step Out of Time” Paula Daviesa, Tony’ego Ryana i Victora Strattona, która zdobyła prawie 153 tys. głosów. Drugie miejsce miało „As Dreams Go By” Andy’ego Hilla i Petera Sinfielda (95 tys.), a trzecie „Secret of Love” Iana Allena i Dave’a Keatesa (92 tys.). Piąte miejsce zajął utwór przygotowany przez Paula Curtisa, który trafił do stawki w ostatniej chwili, zajmując wolne miejsce za inny, zdyskwalifikowany utwór. Było to 22. podejście Paula Curtisa do Eurowizji i był to jedyny utwór, którego Michael Ball nie nagrał w studiu.
Faworyt zajmuje 2. miejsce
Michael Ashley Ball urodził się w Bromsgrove w Anglii w 1962 roku. Swoją karierę zaczynał w teatrze, a karierę muzyczną zaczął dopiero w latach 90. Swój pierwszy album wydał dopiero w 1992 roku. Pierwszym singlem było „Love Changes Everything„, które dotarło do 2. miejsca UK Singles Chart i pokryło się srebrem. Kolejne single nie były już tak wysoko notowane, a eurowizyjne „One Step Out of Time” zdołało dotrzeć do 20. miejsca listy singli. Piosenka znalazła się na debiutanckiej płycie wokalisty. Wielka Brytania była głównym faworytem do wygrania Eurowizji 1992 w Malmo, a delegacja tego kraju była witana w Szwecji z honorami. Ostatecznie jednak Michael Ball zajął 2. miejsce ze 139 punktami. Pokonała go Irlandka Linda Martin, natomiast trzecie miejsce przypadło Maltance Mary Spiteri. Wywołało to kontrowersje bo wszystkie piosenki w top3 były śpiewane po angielsku i uznano, że Irlandia, UK oraz Malta mają przewagę nad innymi krajami, które muszą „śpiewać po swojemu”. UK dostało 12 punktów z Belgii, Austrii, Danii i Niemiec, 10 punktów z Turcji oraz Francji, a 8 ze Szwajcarii i Włoch. Jury BBC 12 punktów przekazało Islandii, 10 Austrii, a 8 zwycięskiej Irlandii. Co ciekawe, Wielka Brytania, Malta i Włochy dostały więcej dwunastek niż kraj, który wygrał. Punkty z BBC podawał Colin Berry, a konkurs transmitowano na BBC1 (Terry Wogan) oraz BBC Radio 2 (Ken Bruce).
Kariera nabrała tempa po Eurowizji
To już trzynasty raz Wielka Brytania zajęła 2. miejsce w Konkursie Piosenki Eurowizji. Dzięki sukcesowi w konkursie kariera muzyczna Michaela nabrała tempa, a jego debiutancki album zajął 1. miejsce na liście najlepiej sprzedających się płyt i zdobył status „złotej płyty”. Do tej pory wydał 26 albumów – ostatni z maja 2021 („We Are More Than One”). Praktycznie wszystkie albumy były wysoko notowane, a cztery dotarły do 1. miejsca The Official Album Charts. Ball ma też na koncie 12 składanek, sześć video albumów, jedną EP-kę i mnóstwo singli. Utwór „You’ll never walk alone” z kpt. Tomem Moore i The NHS Voices of Care Choir z 2020 to jego pierwszy singiel, który dotarł do 1. miejsca UK Singles Chart. Michael często koncertował w Wielkiej Brytanii, ale też w Stanach i Australii. Pojawia się też często w telewizji, był m.in. jednym z jurorów programu „Soapstar Superstar 2007”. Miał też swoje audycje w radiu. Do tej pory jest cenionym i bardzo popularnym artystą w kraju. Od lat związany z byłą prezenterką „Ready Steady Go!” – Cathe McGowan, z którą mieszka od 1992 roku. W 2000 roku to ona uratowała go z płonącego domu. Ball uhonorowany jest Orderem Imperium Brytyjskiego.
Schyłek Sopot Festival
W 1992 roku Wielka Brytania po raz kolejny wzięła udział w Eurowizji dla Młodych Muzyków. Reprezentantem był pianista Frederick Kempf, który wygrał kompozycję Rachmaninoffa. Wszedł do finału, jednak w tym gronie nie zdołał zająć miejsca w czołowej trójce. Wygrała debiutująca Polska. Konkurs transmitowano na BBC Two z komentarzem Humphrey’a Burtona, który po raz pierwszy samodzielnie relacjonował to wydarzenie. W sierpniu 1992 Wielka Brytania wróciła do festiwalu w Sopocie i to aż z czterema artystami. Byli to Murphy Law, Thomas Lang z „Io Vivro” , The Keating Brothers i Billy Page. Co ciekawe, Thomas Lang jest austriackim producentem muzycznym. W finale Sopot Festival zaprezentowano aż 48 piosenek. Spośród reprezentantów UK najlepiej wypadł Murphy Law zajmując 13. miejsce z 30 punktami. Thomas Lang zebrał 2 punkty co dało mu 20. miejsce – remis z Billy Page. The Keating Brothers nie dostali żadnego punktu, podobnie jak szesnastu innych uczestników, w większości z Polski. Juror z Wielkiej Brytanii 12 punktów dał Murphy’emu, a pozostałych uczestników ze swojego kraju pozostawił z zerem. Po 1992 nastąpi dłuższa przerwa w startach UK w Sopocie – w latach 1993-1995 kraj nie miał swoich przedstawicieli, a w 1996 konkurs piosenki w ramach festiwalu w ogóle się nie odbył.
źródło: Wikipedia, BBC, fot.: Live Nation
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 