Historia Wielkiej Brytanii na Eurowizji 1957: Piosenka, której nikt nie chciał śpiewać i nikt nie nagrał.

Mit o wpadce BBC z 1956 roku

W tym roku Ukraina po raz kolejny wygrała Eurowizję, a zgodnie z tradycją, Dziennik Eurowizyjny powinien zaprezentować czytelnikom cykl historyczny poświęcony państwu, które zdobyło kryształowy mikrofon. Historia Ukrainy była jednak prezentowana w lipcu 2016 roku i znaleźć ją możecie TUTAJ. W związku z tym tegoroczny cykl poświęcony będzie Wielkiej Brytanii, czyli państwu, które zajęło w finale 2022 drugie miejsce. Nadawcą publicznym uczestniczącym w dorosłej Eurowizji jest British Broadcasting Corporation, w skrócie BBC, które powstało w 1922 roku i jest największą tego rodzaju instytucją na świecie. W 1950 roku stacja została jednym z 23 założycieli Europejskiej Unii Nadawców (EBU). Sześć lat później zorganizowano pierwszy Konkurs Piosenki Eurowizji, w którym…BBC nie wzięło udziału. Do 2017 mówiło się, że nadawca brytyjski nie zdążył wysłać zgłoszenia na czas i było już za późno by dołączyć do konkursu. W styczniu 2017 EBU przekazała, że ta historia to mit stworzony przez fanów. Dodano też, że „Festival of British Popular Song”, które BBC przygotowało w 1956 zamiast Eurowizji, był też inspiracją do wprowadzenia zmian w zasadach Eurowizji. Eurowizja 1956 odbyła się bez udziału Brytyjczyków, a co za tym idzie, bez piosenki w języku angielskim. Konkurs był jednak transmitowany przez BBC z komentarzem Wilfrida Thomasa, piosenkarza i producenta.

Festiwal wybrał reprezentanta kraju

Wielka Brytania oficjalnie dołączyła do Eurowizji w 1957 roku, a reprezentanta wybrano w ramach „Festival of British Popular Songs” który powstał rok wcześniej jako swoista odpowiedź na ESC 1956. Festiwal składał się z trzech półfinałów i finału, a prowadzącym był David Jacobs, znany prezenter BBC, który w telewizji przepracował łącznie 65 lat. W dwóch pierwszych półfinałach (22 i 29 stycznia 1957) startowało po siedem utworów, a w trzecim (5 lutego) tylko pięć. Z każdej rundy awans otrzymywało po dwóch wykonawców. Zarówno w półfinale jak i finale piosenki oceniane były przez 12-osobowe jury reprezentujące różne miasta UK. W finale zastosowano znaną z Sanremo metodę, gdzie jeden utwór śpiewany jest przez dwie różne osoby i w dwóch różnych aranżacjach. W finale najwięcej punktów zdobył utwór „All” wykonany przez Kwartet Malcolma Lockyera oraz Patricię Bredin. Kompozycja zdobyła 39 punktów pokonując „Once” w interpretacji Pauline Shepherd i Carole Carr (23 punkty). Chociaż w półfinale zwycięskie „All” śpiewane było przez kwartet, telewizja BBC zdecydowała, że do Frankfurtu na Eurowizję pojedzie Patricia Bredin.

Nikt nie chciał śpiewać „All”

Pierwsza w historii reprezentantka Wielkiej Brytanii urodziła się w Walentynki 1935 roku. Jest aktorką. Co ciekawe, wokalistka nigdy nie nagrała studyjnej wersji utworu „All” i piosenka nie została wydana na singlu. Napisany przez Reynella Wreforda i Alana Stranksa to nie tylko pierwszy angielskojęzyczny utwór na Eurowizji, ale też najkrótszy – trwał raptem minutę i 52 sekundy. Ten rekord został pobity dopiero w 2015 roku, gdy fińska grupa PKN śpiewała na scenie przez minutę i 27 sekund. Patricia wychowała się w zachodnim Hull i uczęszczała do Newland School for Girls, a przygodę ze śpiewem zaczęła w Hull Operatic Society z którym występowała w różnych miejscach regionu. Podczas występu w londyńskim Savoy Hotel została zauważona przez pracownika BBC, który zachęcił ją do startu w brytyjskim festiwalu. „Mieli problem, bo nikt nie chciał śpiewać tej okropnej piosenki All” – wspomina Patricia w rozmowie z BBC z 2016 roku, prawie 60 lat po swojej przygodzie na ESC. Zwycięstwo piosenki „All” i wybór Patricii na Eurowizję nie odbił się żadnym echem w kraju, bo jak wspominają historycy – konkurs nic wtedy nie znaczył. „Nie sądzę, by coś na nim zyskała” – mówił John Kennedy O’Connor, autor oficjalnej książki historycznej o Eurowizji.

Pechowa żona milionera

Podczas finału Eurowizji 1957 w RFN Patricia zaśpiewała jako trzecia w kolejności. Dostała 6 punktów, co dało 7. miejsce na 10 państw. 2 punkty dostała od Szwajcarii i po jednym z Holandii, Austrii, Luksemburga i Belgii. Jury brytyjskie po 2 punkty przydzieliło Włochom, Austrii, Francji i Danii, a po jednym Luksemburgowi i zwycięskiej Holandii. Punkty prezentował David Jacobs, gospodarz preselekcji, a konkurs komentował dla BBC Berkeley Smith natomiast dla radia BBC Tom Sloan. Faktycznie Patricii Eurowizja niewiele dała, ale zaczęła regularnie pojawiać się na West End i Broadwayu. Może też pochwalić się całkiem pokaźną listą filmów, w których wystąpiła i znanych aktorów u których boku grała. W latach 60. śpiewając na statku Queen Elisabeth 2 poznała kanadyjskiego milionera Charlesa MacCullocha, za którego wyszła. Był to drugi jej ślub – wcześniejszy zakończył się rozwodem po dwóch latach. Tym razem Patricia także nie miała szczęścia. Charles zmarł w trakcie miesiąca miodowego. Patricia przeprowadziła się na farmę w Nowej Szkocji, gdzie przez ponad 10 lat hodowała bydło. Niestety nie dała rady utrzymać się z tego finansowo. Wspominając swój udział w Eurowizji jest jej miło, że zapisała się w historii i wciąż jest pamiętana. „Teraz samo istnienie jest moim głównym priorytetem” – mówiła w wywiadzie sprzed 6 lat. Wokalistka ma teraz 87 lat.