W 1993 roku Sanremo odbyło się w dniach 23-27 lutego, przy czym 24 lutego nie realizowano żadnego koncertu by telewizja RAI mogła transmitować mecz Włochy-Portugalia. To jedyna (jak do tej pory) edycja festiwalu, która nie była transmitowana przez żadną stację radiową. Kontrowersji jak zwykle nie brakowało. Debiutujący Nek zaśpiewał piosenkę antyaborcyjną czym wywołał gniew feministek, z kolei Rossana Casale i Grazia Di Michele miały utwór o miłości homoseksualnej. Kto wziął udział w festiwalu? Rywalizowali m.in. Loredana Berte z Mią Martini w duecie, Matia Bazar czy Peppino di Capri, natomiast w „Sezione Novita” poza Nekiem pojawiła się też Laura Pausini. Wygrał Enrico Ruggeri z piosenką „Mistero”, którą sam napisał. Zdobył łącznie ponad 7 tys. głosów. Drugie miejsce miał Cristiano De Andre, a trzecie Rossanna z Grazią. W kategorii debiutantów wygrała Laura Pausini. To właśnie jej piosenka „La solitudine” oraz utwór „Ave Maria” Renato Zero (5. miejsce w finale) były najwyżej notowane na listach przebojów we Włoszech. Popularnością cieszył się też Enrico, zresztą to jego telewizja RAI wskazała na nowego reprezentanta kraju podczas Eurowizji.
Słońce Europy otwiera Eurowizję
Enrico urodził się w 1957 roku, a swój pierwszy solowy album wydał w 1981. Do udziału w ESC miał na koncie dziewięć płyt, w tym „La parola ai testimoni” z 1988, która dotarła do 6. miejsca list sprzedaży. W 1987 wydał pierwszy album koncertowy. W Sanremo pojawił się po raz pierwszy w 1980 roku w kategorii debiutantów, a debiut w kategorii „Big” nastąpił w 1984. Zajął jednak wtedy niskie, 19. miejsce. Wygrał w 1987 wraz z Umberto Tozzi’m i Gianni Morandim oraz piosenką „Si puo dare di piu”. Kolejne Sanremo w którym brał udział wygrał już samodzielnie – stało się to właśnie w 1993. Na ten okres przypada największa sława Enrico – miał za sobą m.in. udaną trasę koncertową po ZSRR, nowe płyty i single, a w 1992 wydano jego pierwszą oficjalną biografię. Eurowizyjna piosenka „Sole d’Europa” to ballada, którą napisał i skomponował całkiem sam. „Słońce Europy” wylosowano do otwarcia stawki Eurowizji 1993 – Enrico zaśpiewał w Millstreet jako pierwszy z 25 reprezentantów.
Piłkarz wśród wokalistów
W głosowaniu zebrał 45 punktów, co dało mu 12. miejsce, więc w połowie rankingu. Tylko osiem państw dało mu punkty, z czego Portugalia i Luksemburg aż po 10, Finlandia 8, Malta 7. Włoskie jury 12 punktów przekazało zwyciężającej znów Irlandii, 10 dostała Szwajcaria, a 8 Niemcy. Punkty podawał Peppi Franzelin, z kolei komentatorem dla Rai Uno był Ettore Andenna. W radiu imprezę relacjonował jak zwykle Antonio De Robertis. Dwunasta pozycja to wynik dość słaby, ale nie odosobniony w historii Włoch. Taką samą lokatę osiągnięto też w 1978 i 1988 przy mniejszej konkurencji. Był to ówcześnie czwarty najniższy wynik Italii na Eurowizji. Jak to już wcześniej miało miejsce w przypadku reprezentantów Włoch – dobre czy złe miejsce w konkursie nie miało negatywnego wpływu na ich karierę, a wzmianka o tym, że w ogóle wystąpili na Eurowizji jest w ich biografiach zwykle krótka i nie ma dużej wartości. Enrico po ESC jeszcze sześć razy zaśpiewał w Sanremo, dwukrotnie zajmując 4. miejsce (ostatni raz w 2016). Pojawił się też, głównie w roli jurora w takich formatach jak „X Factor”, „Sanremo Young” czy „Una storia da cantare”. Poza muzyką znana jest też jego pasja do piłki nożnej – jest prezesem narodowej drużyny wokalistów i wielkim fanem Inter Mediolan.
Włochy rezygnują z Eurowizji
W 1994 roku Włoch po raz kolejny zabrakło na Eurowizji. Telewizja RAI tłumaczyła absencję spadającym zainteresowaniem konkursem wśród włoskich widzów. Tak samo tłumaczono też wcześniejsze pauzy, które jednak nie były aż tak długie. Europejska Unia Nadawców nie kryła żalu z powodu decyzji RAI, a krytyka skierowana w stronę Włochów nasiliła się znacznie pod koniec 1996 co mogło być jednym z powodów krótkiego powrotu do konkursu. Szybko pojawiły się też spekulacje, że telewizja RAI sabotuje Eurowizję i swoich własnych reprezentantów by nie udało im się wygrać konkursu. Ponoć takie zachowania dostrzegano już w 1993 wobec Enrico Ruggeri. Wycofanie się Włoch z Eurowizji 1994, która wchodziła w nowy system selekcji krajów do finału, sprawił, że Cypr, nad którym wisiało widmo pauzy, mógł jednak wystartować. Telewizja RAI nie uczestniczyła też w Eurowizji 1995 i 1996, nie transmitowano konkursu ani w telewizji, ani w radiu. Sanremo oczywiście odbywało się bez przeszkód – w 1994 roku wygrał Aleandro Baldi, a Laura Pausini była trzecia (co ciekawe, w rundzie „Nuove proposte” zadebiutował Andrea Bocelli wygrywając głosowanie), w 1995 triumfowała Giorgia, a debiutował Fiorello (5. miejsce). Rok 1996 to wygrana Ron e Tosca oraz pojawienie się w „Nuove proposte” duetu Jalisse. Chociaż nie było ich na Eurowizji, Włosi pojawili się w Sopot Festival. Kraj reprezentowała Farida z Sycylii. Zajęła 10. miejsce z 26 punktami remisując z Irlandią. 12 punktów dostała z Włoch, 6 z Niemiec, 5 ze Szwecji, a 4 z Nigerii. Kolejny start Włoch w Sopot Festival będzie miał miejsce dopiero w 1998 roku.
Fot. Italy24news.com
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 