Pomimo zamieszania z wynikami Eurowizji 1963 Szwajcaria nie poddała się i 8 lutego zorganizowano preselekcje prowadzone przez Heidi Abel, Roberta Burniera i Mascię Cantoni. Startowało sześć utworów, z czego dwie piosenki wykonała była reprezentantka kraju – Anita Traversi. Po raz kolejny startował Jo Roland i pojawili się też zupełnie nowi dla konkursu wykonawcy: szwajcarski piosenkarz i radiowiec Georges Pilloud, wokalistka Ulla Rafael oraz pierwszy w historii selekcji duet złożony z Jeana-Pierre i Nathalie. Nie wiadomo kto decydował o wynikach (zapewne jury) i wiemy tylko o tym, kto wygrał. Triumfowała Anita Traversi, która w selekcjach zaprezentowała „Mandolino” oraz „I miei pensieri” – z tą drugą piosenką wygrała. Po tym jak w 1960 zajęła dla Szwajcarii 8. miejsce w Eurowizji wokalistka uczestniczyła też w selekcjach 1961 i 1963. Jak widać, w początkach historii Szwajcarii na Eurowizji wykonawcy w preselekcjach często się powtarzali, co może dawać wrażenie, że kraj miał mało rozwinięty rynek muzyczny.
Anita Traversi: Pomiędzy Eurowizjami
Jak już wiemy, dwa lata po pierwszym starcie w Eurowizji Anita wystąpiła w Sopot Festival 🇵🇱 gdzie wygrała „dzień polski”, a w finale międzynarodowym była w top10. W 1962 roku podpisała kontrakt z wytwórnią Ariola i wydała singiel „Du weiße Taube/Ein Kranz von roten Rosen”, który jednak nie był zbyt udany. W czerwcu 1963 roku wokalistka wystąpiła w niemieckim Schlagerfestspielen w Baden-Baden 🇩🇪, gdzie zajęła 2. miejsce. Drugi eurowizyjny utwór Anity „I miei pensieri” („Moje myśli”) napisali Giovanni Pelli oraz Sanzo Chiesa, który napisał tekst także dla piosenki Szwajcarii na Eurowizję 1968. Singiel z tym utworem wydany został we Włoszech 🇮🇹 i w Niemczech 🇩🇪 wraz z piosenką „Solo di notte”. „I miei pensieri” ma też niemiecką wersję językową pt. „Ti amo – je t’aime – I love you”. Anita po raz drugi pojawiła się na Eurowizji z piosenką po włosku. Do tej pory w barwach Szwajcarii tylko ona w pełni korzystała z tego języka, ale po włosku i niemiecku jeden ze swoich utworów zaśpiewała też Lys Assia.
Eurowizja 1964: Zero punktów dla Szwajcarii
Na Eurowizji w Kopenhadze (21 marca) 🇩🇰 Szwajcaria wystąpiła jako 14. na szesnaście państw. W stawce jeszcze tylko Włochy 🇮🇹 startowały z włoskojęzycznym utworem, a Anita była jedyną byłą reprezentantką wracającą w tym roku na Eurowizję. Niestety, poniosła porażkę – nie dostała żadnego punktu, tym samym zremisowała na dnie tabeli z Jugosławią, Niemcami 🇩🇪 i Portugalią 🇵🇹. Drugi włoskojęzyczny utwór wygrał konkurs – była to piosenka „Non ho l’eta” Giglioli Cinquetti. Tak duży odsetek „null points” w finale to efekt kolejnej zmiany w systemie głosowania – tym razem jurorzy rozdawali już tylko trzy noty – 5, 3 i 1 punkt. Szwajcaria 5 punktów dała Wielkiej Brytanii 🇬🇧, 3 Włochom 🇮🇹 i 1 Monako 🇲🇨. Punkty jak zwykle prezentował Alexandre Burnier, a komentatorami byli Theodor Haller, Robert Burnier i Renato Tagliani. Dyrygentem podczas występu Anity był Fernando Paggi, który szwajcarskim reprezentantom towarzyszył także w 1956 i 1961 roku. Co ciekawe, po zejściu ze sceny Anity Traversi wkroczył tam mężczyzna z transparentem „Boycott Franco & Salazar” odwołującym się do hiszpańskiego dyktatora wojennego Francisco Franco 🇪🇸 oraz jego portugalskiego odpowiednika Antonio de Oliveira Salazara 🇵🇹. Widzowie nie zobaczyli jednak tego incydentu, gdyż podczas transmisji pokazano w tym momencie tablicę wyników. Podobnie jak w przypadku Eurowizji 1956 do czasów dzisiejszych nie zachował się zapis transmisji konkursu. Dostępny jest natomiast zapis audio.
Popsute statystyki Szwajcarii
Dla Szwajcarii było to pierwsze w historii „zero punktów”, które powtórzy się także w 1967, 1998 oraz w półfinale 2004. 13. miejsce będzie najniższym w statystykach kraju do 1967 roku. Tę samą pozycję Szwajcaria zajmie też w 1968, 1989 i 2014 roku. Pomimo klęski, Anita będzie chciała jeszcze wrócić na Eurowizję i wystartuje w selekcjach 1967 i 1976, ale już nigdy ich nie wygra. W kolejnych latach wokalistka próbowała osiągnąć sukces na lokalnym rynku muzycznym, jednak jej utwory nie cieszyły się wielką popularnością. W 1970 przeszła do wytwórni Heco, jednak to niewiele jej dało. Dwa lata później urodziła dziecko i wycofała się z muzycznego show-biznesu. Zmarła młodo, bo już w 1991 roku w szwajcarskim mieście Bellinzona mając 54 lata. Przyczyna zgonu nie została podana.
Sopot Festival: Powrót Anity
Jeszcze w latach 60. wokalistka powróciła na Sopot Festival 🇵🇱, ponownie reprezentując Szwajcarię. Podczas „dnia polskiego” 8. edycji zaśpiewała „Odro rzeko” zdobywając 20 punktów i 2. miejsce. Przegrała jedynie z Włoszką Annaritą Spinaci 🇮🇹. Podczas dnia międzynarodowego wykonała utwór „Oder” po niemiecku i uzbierała 32 punkty, co dało jej 13. miejsce na 28 utworów. Jurorem był jej eurowizyjny dyrygent Fernando Paggi, który przyznał jej 12 punktów. Poza tym Anita dostała jeszcze o 5 punktów z RFN 🇩🇪 i Francji 🇫🇷, 4 z Kanady 🇨🇦, 3 z Monako 🇲🇨 i Włoch 🇮🇹, 2 z Belgii 🇧🇪 i NRD 🇩🇪 oraz 1 z Luksemburga 🇱🇺. Skoro ten odcinek cyklu poświęcony jest rocznikowi 1964 to warto wspomnieć, że podczas 4. edycji Sopot Festival Szwajcarię reprezentowała Anne Sylvestre, francuska wokalistka z Lyonu 🇫🇷, która nie ma związku z Eurowizją. W finale zaśpiewała „Te souviens tu de la Seine” zdobywając 66 punktów i wysokie, 4. miejsce na 23 piosenki. W polskiej części konkursu wykonała piosenkę „Kochankowie z ulicy Kamiennej” i wywalczyła 6. miejsce z 10 punktami.
Źródło: Wikipedia, NF Database, Diggiloo Thrush, fot.: 45cat
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 