Bałagan w preselekcjach. Rasizm, głupota, błąd BBC
„Eurovision: Making your mind up” odbyło się 17 marca 2007 roku w Maidstone (Kent). Prowadzącymi byli Terry Wogan i Fearne Cotton, a zwycięzcę jak zawsze wybierali telewidzowie, tym razem bez podziału regionalnego. Preselekcje okazały się sporym hitem, a BBC One zebrało 5,1 miliona widzów w pierwszej części i 5,6 mln w drugiej części. No właśnie – format zmieniono, w ten sposób powstała runda superfinału. Podobnie jak rok temu utwory zgłaszały wytwórnie, doświadczeni songwriterzy, producenci i menadżerowie – otwartego konkursu nie było. Pojawiło się sporo plotek o tym, kto może wystąpić w selekcjach. Mówiono m.in. o Ace of Base, Dazie Sampsonie, Morrissey’u, Quenntastic czy Scissor Sisters. Niestety, 28 lutego podano sześciu finalistów i nazwiska wrażenia nie zrobiły. Gościem selekcji był zespół Lordi, a w panelu (bez prawa głosu) znaleźli się John Barrowman oraz Mel Giedroyc. W pierwszym etapie televotingu odpadło czterech wykonawców. Ostatnie miejsce zajął były wokalista formacji East 17 – Brian Lee Harvey, piąta była członkini Atomic Kitten – Liz McClarnon, na miejscu czwartym duet Justina Hawkinsa i Berelei Brown, a najbliżej awansu była formacja Big Brovaz znana z hitu „Nu flow„. W selekcjach wykonali „Big Bro Thing„. Do superfinału wpuszczono formację Scooch oraz Cyndi Almouzni. Justin Hawkins nawet nie poczekał do wyników I rundy. Opuścił studio w ramach protestu, bo uważał, że widzowie nie głosowali na jego duet oraz na zespół Big Brovaz ze względów rasistowskim i przez własną głupotę. Oskarżył też grupę Scooch o oszukiwanie widzów – zespół miał ponoć mieć na scenie dwóch chórzystów, dzięki czemu wszystko brzmiało czysto. BBC odrzuciła ten protest twierdząc, że zgodnie z praktyką EBU chórzystów nie trzeba pokazywać podczas występu. Superfinał okazał się być … komedią. Z powodu błędu BBC Terry Wogan oraz Fearne Cotton wspólnie przedstawili zwycięzcę i … podali dwóch różnych wykonawców wykrzykując ich imiona w tym samym czasie. Wielu widzów wierzyło, że wygrała Cyndi, ponieważ ogłosił ją Wogan, który miał donośniejszy głos. Okazało się jednak, że zwycięzcą jest grupa Scooch i to Fearne podała prawdziwy wynik. Nadawca BBC przeprosił za zamieszanie i zrzucił wszystko na specyfikę „telewizji na żywo”.
Scooch – skąd oni się wzięli?
Kwartet Scooch powstał w ramach przesłuchań organizowanych jesienią 1997 i wiosną 1998 roku przez dwóch producentów. Celem było utworzenie wokalno-tanecznej grupy pop. Do castingu zgłosiła się Heidi Range, jednak nie przyjęto jej gdyż miała tylko 14 lat. Wokalistka weszła później w skład Atomic Kitten. Grupa Scooch utworzona została ostatecznie w październiku 1998 przez Natalie Powers, Caroline Barnes, Davida Ducasse i Russa Spencera. W 1999 roku wygrali konkurs wokalny w ramach programu „Live & Kicking” na BBC – pierwowzór formatu „Popstars”. Debiutancki singiel „When my baby” dostał się do top40 UK Singles Chart, a później grupa występowała jako support przed irlandzkim zespołem B*Witched. Posłużyło im to do promocji drugiej piosenki „More than I needed to know„, która stała się hitem w kraju. Poprzez występowanie przed koncertami grupy Five reklamowali z kolei „The best is yet to come„, które także świetnie radziło sobie na listach przebojów. Debiutancki album „Welcome to the Planet Pop” dotarł nawet do top20 w Japonii, a jeden z utworów pojawił się na soundtracku gry „DDRMAX2”. Scooch stali się sławni, koncertowali po całym kraju, byli też ambasadorami fundacji charytatywnej. Czwarty singiel „For Sure” okazał się być ich ostatnim. Pomimo dobrego przyjęcia piosenki zespół stracił wytwórnię i się rozpadł. W 2004 roku na chwilę zjednoczyli siły by wystąpić podczas koncertu „Gone but not forgotten” w klubie G-A-Y. Występ okazał się sukcesem i skłonił ich do tournee po gejowskich klubach w UK. W 2006 roku Russ Spencer wziął udział w reality show „Boys Will Be Girls”, z kolei Caroline i Natalie zaczęły występować na West Endzie. David skupił się na pracy producenta i reżysera. Chociaż solowe kariery i projekty ich pochłaniały, już 28 lutego 2006 roku ogłoszono, że grupa Scooch będzie reaktywowana by wystartować w Eurowizji. Tak też się stało. Zespół wygrał selekcje 2007 i w superfinale zdobył 53% głosów chociaż ze względu na pomyłkę prowadzących mogliśmy zobaczyć ich miny gdy myśleli, że przegrali z Cyndi.
Absolutne g*wno, plagiat i inne skandale
Kontrowersji nie było końca. Poza tym, że oskarżono ich o używanie chórków nie pokazując ich w kadrze, na zespół spadła krytyka za piosenkę „Flying the Flag (for You)”. Utwór napisany przez Russa Spencera, Mortena Schjolina, Andrew Hilla i Paula Tarry’ego specjalnie na konkurs nawiązywał do pracy załogi statku powietrznego, w którym Russ był kapitanem. Natalie i Caroline śpiewały, a Ducasse oferował „widzom” przekąski. Tekst utworu zawierał nazwy miast, a także sporo seksualnych podtekstów. Pojawiła się tam nawet sama Eurowizja i nawiązanie do jej zasad. Charlotte Church, znana piosenkarka i prezenterka telewizyjna w swoim video blogu uznała utwór za „absolutne g*wno„, którego Brytyjczycy powinni się wstydzić. Członkowie zespołu odpowiedzili, że jako matka Charlotte nie powinna używać takich słów. „The Guardian” ocenił, że utwór dość mocno nawiązuje do twórczości Bucks Fizz, ale w związku z tym jest mocno przestarzały. Z kolei Tim Moore skomentował, że taka piosenka idealnie wpasowała się w eurowizyjne standardy. Pod koniec marca szwedzka wokalistka Pandora (ta sama, która w 2021 roku startowała w selekcjach fińskich z Teflon Brothers) ogłosiła, że refren utworu brytyjskiego to kopia jej „No Regrets” wydanego w 1999 roku. Szwedzka Unia Muzyków pomogła jej skontaktować się z EBU w tej sprawie i domagano się dyskwalifikacji Scooch. BBC broniło „Flying the flag” podkreślając, że jest to kompozycja oryginalna, a twórcy nie mieli pojęcia o istnieniu Pandory i jej muzyki. Pomimo skandali i kontrowersji kwartet promował swój utwór w programach telewizyjnych, a w połowie kwietnia wydał kiczowaty klip. Dodatkowo nagrano też warianty piosenki w różnych językach – po francusku, niemiecku, hiszpańsku, bułgarsku i duńsku, chociaż tylko niektóre frazy zostały przetłumaczone. W zakładach bukmacherskich nie radzili sobie źle. W notowaniu byli na 12. miejscu z szansami 20/1 na wygraną. Półfinał Eurowizji 2007 pokazano na BBC Three z komentarzem Paddy’ego O’Connela i Sarah Cawood. 12 punktów od UK dostała Turcja, 10 Cypr, a 8 Łotwa co wskazywało na głosowanie diasporowe. Aż pięć utworów, które dostały punkty z Londynu nie trafiły do finału. Poza Cyprem były to piosenki z Albanii, Danii, Polski (3 punkty) i Malty. Bez punktów pozostawiono Białoruś, Gruzję, Mołdawię, Macedonię oraz Słowenię, które awansowały.
12 punktów dla UK protestem Malty przeciwko Eurowizji?
W finale Scooch mieli pecha – wylosowali pozycję 19., zaraz za Serbią i Ukrainą, które ostatecznie zajęły dwa czołowe miejsca konkursu. Występ Scooch pełen był lotniczych akcentów oraz flag. Był przy tym kiczowaty i tandetny, więc można go było uznać za „joke entry” chociaż często mówiono, że właśnie w taki sposób Brytyjczycy postrzegają Eurowizję. Najwyraźniej Europa tego gustu nie podzieliła. Wielka Brytania dostała 19 punktów co dało 22. miejsce i remis z Francją. Gorzej wypadła jedynie Irlandia, która zresztą dała Scooch aż 7 punktów. Jeszcze bardziej skompromitowała się Malta, która przydzieliła UK 12 punktów. To jedyne punkty, jakie „Flying the flag” otrzymało. Szef delegacji maltańskiej ogłosił później, że tak rozdane punkty miały być bojkotem wyspiarzy przeciwko głosowaniom sąsiedzkim na Eurowizji. Twierdzono, że nie podoba się to co najmniej pięciu lub sześciu innym nadawcom z Europy. Wielka Brytania 12 punktów znowu dała Turcji, 10 Grecji, a 8 Ukrainie. Zwycięska Serbia nie dostała nic. Punkty przekazała Fearne Cotton, a konkurs komentowali Terry Wogan (BBC One) oraz Ken Bruce (BBC Radio 2). BBC transmitowało finał w jakości HD. Utwór „Flying the flag” dotarł do 5. miejsca UK Singles Chart, w Szkocji był 2., a notowano go też w Irlandii i na Eurochart Hot 100. To najlepszy wynik komercyjny brytyjskiej piosenki eurowizyjnej od czasów „Love shine a light”. 22. miejsce było powtórką z 2005 roku, co oznacza, że ówcześnie był to drugi najgorszy wynik UK na Eurowizji (słabiej wypadło tylko Jemini). Grupa spotkała się z krytyką w kraju – piosenkę uznano za coś pokroju katastrofy lotniczej i oskarżano grupę o zrobienie z Wielkiej Brytanii pośmiewiska. Chociaż mieli podpisany kontrakt z Warner Bros i nie planowali się rozpaść, Scooch uznali po Eurowizji, że nie będą nagrywać nowej muzyki gdyż są zbyt zajęci własnymi projektami. Planowali głównie razem koncertować. W 2010 roku Caroline i Russ, którzy wtedy rozpoczęli swój związek, pojawili się w show „Coach Trip”, a w 2011 cała grupa wystąpiła w projekcie „Scooch do Glee”. David skupił się na swojej pracy producenckiej, a w 2020 przyznał, że miał atak serca z którego jednak wyszedł cało. Aktualnie pracuje w przychodni weterynaryjnej. W wywiadzie udzielonym w zeszłym miesiącu powiedział, że Scooch powinno liczyć się w walce o Grand Prix Eurowizji 2007 i on sam wierzył w wygraną. Dodał, że gdyby Newcastle wygrało prawo do bycia gospodarzem Eurowizji on sam byłby zwolennikiem powrotu Scooch by wystąpić podczas konkursu. Poza pracą w weterynarii David działa też w środowisku LGBT i drag queens.
Eurowizja Tańca – Wielka Brytania organizuje i przegrywa
1 września 2007 telewizja BBC przedstawiła Europie nowy format konkursu EBU – Eurovision Dance Contest, w którym nadawcy wysyłali na parkiet pary złożone z profesjonalistów, celebrytów lub amatorów. Show powstało na bazie popularności „Tańca z Gwiazdami”. Konkurs zorganizowano w studiu BBC w Londynie, a prowadzącymi byli Graham Norton oraz Claudia Winkleman. W Interval Act zaśpiewał Enrique Iglesias. Do stolicy Wielkiej Brytanii zjechało 16 par tanecznych z Europy, w tym reprezentanci Polski – Kasia Cichopek i Marcin Hakiel, którzy kiedyś byli małżeństwem. Wielką Brytanię reprezentowali Camilla Dallerup i Brendan Cole. Camilla to duńska aktorka oraz była baletnica, która od lat mieszka w Londynie, gdzie zresztą poznała Brendana. W brytyjskim „Tańcu z Gwiazdami” występowała sześć razy jako profesjonalna tancerka. Wygrała raz, w parze z Tomem Chambersem. Brendan z kolei pochodzi z Nowej Zelandii, a gdy miał 18 lat przeniósł się do Londynu gdzie poznał Camillę. Był jurorem nowozelandzkiego „Tańca z Gwiazdami”, a w brytyjskiej wersji występował aż 15 razy jako profesjonalny tancerz. Wygrał raz, w duecie z Natashą Kaplinsky, która prowadziła selekcje do Eurowizji razem z Terry’m Woganem. Co ciekawe, Brendan tańczył też ze zwyciężczynią Eurowizji – Lulu (10. miejsce) czy z Anastacią (10. miejsce). Brytyjska para zatańczyła na Eurowizji rumbę i freestyle i chociaż oboje byli profesjonalistami, zajęli 15. miejsce na 16 krajów zdobywając tylko 18 punktów. Gorzej wypadła jedynie Szwajcaria, której nikt punktów nie dał. Reprezentanci UK dostali 7 punktów od widzów z Irlandii, 5 z Litwy i po 3 z Danii i Grecji (tam głosowało jury). Widzowie BBC 12 punktów przekazali Ukrainie, 10 Rosji, a 8 Irlandii. Polska dostała 7 punktów, a zwycięska Finlandia 4. Punkty podawała Kirsty Gallacher, a konkurs pokazano na BBC One z komentarzem Lena Goodmana i Bruno Tonioli’ego. Konkurs obejrzało w Wielkiej Brytanii ok. 3,8 miliona widzów co było drugim najlepszym wynikiem. Przebili ich tylko Polacy – transmisję na TVP śledziło 4 miliony naszych rodaków.
Sophie Ellis-Bextor przedostatnia w Sopocie
Tego samego dnia (tj. 1 września) odbył się finał Sopot Festival 2007 w TVN. Wielką Brytanię reprezentowała Sophie Ellis-Bextor, której partner taneczny z „Tańca z Gwiazdami” tego samego dnia reprezentował Wielką Brytanię na Eurowizji Tańca. Niestety Sophie nie porwała tłumów swoim utworem „Me and My Imagination”. Zdobyła 5 punktów co dało jej 6. miejsce…czyli przedostatnie. Słabiej wypadła tylko Francja, a konkurs wygrała grupa Feel z Polski. To całkiem ciekawy zbieg okoliczności, że tego samego dnia Wielka Brytania w obu konkursach zajęła przedostatnią pozycję. Rok później W walce o Bursztynowego Słowika wykonawca z UK nie brał udziału, ale Shaun Baker razem z MaLoY zdobył tytuł „Zagranicznego Hitu Lata” za „Hey Hi Hello” podczas Sopot Hit Festival TVP2. Do rywalizacji o Słowika Brytyjczycy wrócą dopiero w 2013 roku w ramach „Top of the Top Sopot Festival”.
Źródło: BBC, Wikipedia, ChronicleLive, fot.: Twitter
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 