Nieudana próba powrotu Mr & Mrs Music
Eurovision Song Contest British Final to preselekcje, które odbyły się w dniach 2-6 lutego 1960 roku. Składały się z dwóch półfinałów i finału, a prowadzącym był David Jacobs, który do roli gospodarza selekcji powrócił po festiwalu w 1957 roku. W półfinałach startowało po sześć utworów, jednak z drugiej rundy awansowały aż cztery – ze względu na remis. Ostatecznie w finale mieliśmy siedem piosenek. Co ciekawe, utwór „When the Tide Turns” w półfinale wykonany został przez Rosemary Squires, a w finale przez duet Pearl Carr i Teddy’ego Johnsona, którzy reprezentowali Wielką Brytanię w 1959 roku. Duet z Cannes miał też w pierwszym półfinale utwór „Pickin’ Petals” jednak nie dostał się do finału. Ostatecznie, zgodnie z werdyktem jury regionalnego Pearl i Teddy zajęli w finale 4. miejsce. Trzeci był Malcolm Vaughan z „Each Tomorrow”, a drugi duet Davida Hughesa i Jimmy’ego Frazera („Mi amor„). Wygrał Bryan Johnson z „Looking High, High, High”. Co ciekawe, w selekcjach startowali też Lita Roza i Marion Keene (obie uczestniczyły w konkursie 1959) oraz Ronnie Carroll, który w latach 60. dwukrotnie reprezentować będzie UK na Eurowizji.
W ślady brata
Bryan Johnson urodził się w 1926 roku w Londynie. W 1957 roku wystartował w selekcjach, jednak nie wszedł do finału. W 1959 na Eurowizję pojechał jego brat – Teddy, wraz z bratową. Poza muzyką Bryan zajmował się też aktorstwem i grą w musicalach. Piosenkę „Looking High, High, High” napisał dla niego John Watson. Utwór dotarł do 20. miejsca UK Singles Chart. David Hughes, który przegrał z Bryanem w finale selekcji, nagrał później własną wersję eurowizyjnego przeboju. Bryan miał przed sobą Eurowizję i możliwość występu przed „własną” publicznością, bowiem Wielka Brytania została organizatorem konkursu. Telewizja BBC zastąpiła w ten sposób nadawcę holenderskiego, który nie chciał przygotowywać konkursu drugi raz w ciągu paru lat. Finał trafił do Royal Festival Hall w Londynie i odbył się 29 marca. Prowadzącą została Catherine Boyle, która łącznie w swoim życiu poprowadzi jeszcze dwie Eurowizje. Była to pierwsza Eurowizja zorganizowana w mieście pełniącym funkcję stolicy i pierwsza prowadzona przez kraj angielskojęzyczny.
Wielka Brytania zajmuje w Londynie 2. miejsce
Catherine Boyle urodziła się w 1926 roku we pałacu królewskim we Florencji (Włochy) jako córka włoskiego marszałka i jego angielskiej żony. W 1946 przyjechała do Wielkiej Brytanii i rozpoczęła karierę modelki – pracowała m.in. dla „Vogue”. W latach 50. wystąpiła też w paru filmach by później na stałe związać się z telewizją poprzez takie programy jak „What’s My Line?” czy „Juke Box Jury”. Jako gospodyni ESC 1960 powitała w Londynie reprezentantów z 13 krajów, w tym debiutującą Norwegię oraz powracający Luksemburg. Dyrektorem muzycznym konkursu był dyrygent i prezenter Eric Robinson (wystąpił wraz z orkiestrą w Interval Act), a reżyserem Innes Lloyd, walijski producent. Wielka Brytania otwierała stawkę konkursową, a za nią zaśpiewała przedstawicielka Szwecji. W głosowaniu jury UK zebrało 25 punktów i zajęło 2. miejsce, przegrywając z Francją – śpiewającą jako ostatnią Jacqueline Boyer (7 punktów więcej). Wielka Brytania dostała aż 5 punktów z Holandii i Luksemburga, a tylko Francja i Dania nie przyznały Bryan’owi żadnych punktów. Jury UK 5 punktów przekazało na konto zwycięzcy. Punkty prezentował Nick Burrell-Davis, a konkurs komentowali David Jacobs (telewizja) i Pete Murray (radio). Ekscytujące głosowanie w ESC 1960 miało być początkiem tego ważnego elementu eurowizji – nieprzewidywalnych wyników.
Wielka Brytania po raz drugi w historii zajęła 2. miejsce, jednak sam Bryan wielkiej kariery nie zrobił. Do preselekcji powrócił już w 1961 roku, ale nie udało mu się wygrać. W wywiadzie dla Glorii Hunniford przyznał, że długo starał się o utwór na selekcje 1960 i gdy przekazano mu „Looking High, High, High” podkreślono, że niewiele z tym zdziała na rynku, ale piosenka pasuje do preselekcji. Wokalista i aktor zmarł 18 października 1995 roku w wieku 69 lat.
źródło: Wikipedia, BBC, Eurovision.tv, fot.: BBC
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 