Po powracających reprezentantach i duetach telewizja włoska w 1977 postawiła na solistkę Mię Martini. Domenica Rita Adriana Bertè urodziła się w Bagnara Calabra w 1947 roku. Mimi, jak nazywano ją w rodzinie, szybko przejawiała zainteresowanie muzyką i już jako dziecko zaczęła śpiewać. W 1962 pojechała do Mediolanu startować w castingu, gdzie nagrodą był kontrakt płytowy. W 1963 pojawił się jej pierwszy singiel, a rok później wygrała Bellaria Festival. Największą sławę dał jej utwór „Il Magone”, dzięki któremu stała się rozpoznawalna. W 1969 trafiła do więzienia na cztery miesiące za posiadanie marihuany, ale została później uniewinniona. W 1971 pojawia się jej pierwszy utwór pod pseudonimem Mia Martini i od razu uznany zostaje za „niegrzeczny”, przez co wokalistka poddawana została cenzurze. Jej debiutancki album szybko staje się przebojem i zyskuje spore uznanie. Rok później zgłasza się do Sanremo z „Credo”, ale nie zostaje zakwalifikowana. Wygrywa jednak w Festivalbar z singlem, który staje się przebojem i dociera do pierwszych miejsc list przebojów. Rok 1973 to kolejne podejście do Sanremo – wokalistka początkowo zgadza się na udział z utworem „Vado”, jednak później rezygnuje. Nie sprawdza się powiedzenie „do trzech razy sztuka” – w 1976 Mia także nie dostaje się do festiwalu. W 1977 trafia jednak na Eurowizję mając już na koncie udział w ponad 20 konkursach i festiwalach muzycznych, mnóstwo utworów, wiele hitów i ciesząc się zainteresowaniem mediów.
Niezbyt udany start siostry Loredany
Eurowizyjny utwór „Libera” napisali dla niej Salvatore Fabrizi i Luigi Albertelli. Nagrała ją w wielu wersjach – w wariancie balladowym (oryginalnym) i disco, a także po hiszpańsku, francusku i angielsku. Piosenka stała się znana w wielu krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Japonii i Kanadzie. We Włoszech także zostaje zauważona. Na Eurowizji w Londynie śpiewa jako piętnasta w kolejności, zdobywa 33 punkty i 13. miejsce na 18 krajów, co nie jest sukcesem. Dostała 8 punktów z Irlandii, 7 z Francji, 6 z Monako, po 3 z Niemiec i Portugalii oraz po 2 ze Szwajcarii, Hiszpanii i Finlandii. Włoskie jury 12 punktów dało Monako, 10 zwycięskiej Francji, a 8 Irlandii. Punkty zaprezentowała Mariolina Cannuli, a konkurs komentował Silvio Noto dla Rete1 i Rai Radio 1. Trzynaste miejsce zajęte zostało przez Włochy już trzeci raz od momentu debiutu i do 1979 będzie to drugi najsłabszy rezultat tego kraju w konkursie. Co ciekawe, kolejną włoską solistką w roli reprezentantki kraju na Eurowizji będzie … znów Mia Martini, dopiero w 1992 roku. Do jej twórczości jeszcze wrócimy. Warto jednak już teraz dodać, że Mia Martini to siostra słynnej Loredany Berte, ikony włoskiej muzyki i ulubienicy czytelników Dziennika Eurowizyjnego.
Sanremo w teatrze Ariston
W 1977 festiwal Sanremo po raz pierwszy odbył się w teatrze Ariston, głównie z powodu remontu kasyna. Pierwotnie teatr miał być tylko opcją tymczasową, ale ostatecznie do tej pory Sanremo właśnie tam jest organizowane. Nowe miejsce spowodowało obniżenie cen biletów o 75%. Co ciekawe, telewizja RAI przerwała transmisję telewizyjną finału przed ogłoszeniem zwycięzcy. Znacznie zmniejszono grono uczestników i o Grand Prix walczyło jedynie 12 wykonawców. Wygrała formacja Homo Sapiens zdobywając 17 głosów za piosenkę „Bella da morire”. Drugie miejsce miała grupa Collage, a trzecie I Santo California. Tym samym po raz pierwszy w historii w top3 znalazły się same zespoły. Wśród konkursantów nie było znanych nam nazwisk, ale takowe pojawiły się w roli gości specjalnych. Wystąpili m.in. Domenico Modugno, Iva Zanicchi, Loredana Berte, Wess i Dori Ghezzi czy Gigliola Cinquetti.
Mia Martini i Sanremo
Mia Martini w Sanremo zadebiutuje dopiero w 1982 roku docierając do finału. Największy sukces osiągnie w 1992 roku za sprawą „Gli uomini non cambiano” – zajmie 2. miejsce. Swój ostatni start notuje w 1993 roku z piosenką napisaną przez siostrę Loredanę. Do powrotu do Eurowizji wystąpi też trzykrotnie w festiwalu Azzurro, czterokrotnie w Cantagiro, w Festiwalbar pojawiła się aż dziesięć razy, z czego dwukrotnie wygrała (1972-1973), pięć razy zaśpiewała też w Mostra Internazionale di Musica Leggera w Wenecji. W 1975 wystąpiła na Majorce, w 1989 podcas Premio Tenco. To nie koniec – ma na koncie trzykrotny udział w konkursie w Saint-Vincent, dwukrotny w Vela d’oro di Riva del Garda i aż 13 startów w Vota la voce, któe dwukrotnie wygrywa. W 1977 zaśpiewała też podczas World Popular Song Festival Yamaha.
Fot.: Wall of Sound Gallery
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 