Jubileuszowe, 10 Sanremo odbyło się w Casino di Sanremo w dniach 28-30 stycznia, a gospodarzami byli Paolo Ferrari i Enza Sampo. Pomimo „okrągłej” rocznicy powstania festiwalu jego zasady nie uległy zmianie, ale tym razem oceniało aż 389 jurorów, z czego 189 osób z publiczności oraz (po raz pierwszy) 200 osób z 20 włoskich miast, które oglądały konkurs w telewizji. Aż 16 wykonawców powróciło do Sanremo, nie zabrakło m.in. Johnny’ego Dorelli (dwukrotnie wykonywał zwycięski utwór Sanremo w poprzednich latach), Juli de Palma, Nilli Pizzi (zwyciężczyni dwóch pierwszych festiwali) czy Toniny Torrielli (pierwszej włoskiej reprezentantki na ESC). Po raz kolejny w szranki stanął dwukrotny triumfator Sanremo i dwukrotny reprezentant Włoch – Domenico Modugno. Wygrał utwór „Romantica” śpiewany przez debiuantów – Tony’ego Dallarę oraz Renato Rascela. Zdobył aż 186 punktów i zdecydowanie pokonał konkurencję. Piosenka Domenico Modugno (śpiewana też przez Teddy’ego Reno) pt. „Libero” była druga z 84 punktami, a na trzeciej pozycji znalazło się „Quando vien la sera” prezentowane przez Wilmę De Angelis oraz Joe Sentieri – już tylko 26 punktów. Po raz pierwszy różnice punktowe były w top3 tak ogromne. Piosenki z I i III miejsca dotarły na szczyt listy singli we Włoszech, z kolei „Libero” osiągnęło jedynie 2. miejsce. Co ciekawe…włoska Wikipedia podaje, że Domenico nie pojawił się podczas nocy finałowej, bo przesadził ze środkami uspokajającymi i zasnął. Inną ciekawostką jest fakt, że w orkiestrze X Sanremo była tylko jedna kobieta – harfistka Ebe Mautino. Finał Sanremo oglądało 30 milionów widzów w krajach których telewizje należały do EBU.
„Romantica” znanego aktora i autora piosenek
Telewizja RAI zdecydowała, że na Eurowizję pojedzie Renato Rascel (Renato Ranucci) urodzony w Turynie 27 kwietnia 1912 roku. Przed II wojną światową spełniał się jako aktor teatralny, zajmował się także piłką nożną. W 1943 roku żeni się z Tiną De Mola, jednak z powodu okupacji Rzymu przez nazistów para musi ukrywać się w Watykanie, który nadał im status uchodźców. Gdy już zawierucha wojenna ustała Renato wrócił na deski teatru i zdobywał coraz większe uznanie. W 1957 roku nagrał słynny utwór „Arrivederci Roma”, który stał się popularny za granicą. Coraz większa sława skłoniła go do udziału w Sanremo 1960, gdzie zaśpiewał utwór „Romantica”, który napisał z Dino Verde. Jego wykonanie było znacznie lepiej ocenione niż Tony’ego Dallary, który piosenkę „wykrzyczał”. „Romantica” po Eurowizji doczekała się różnych wersji językowych, z czego najbardziej znana była francuska wersja wykonana przez Dalidę. Później nagrano ją też m.in. po estońsku, angielsku czy norwesku. Przed udziałem w Eurowizji Renato miał już 7 albumów studyjnych na koncie, dziewięć EP-ek i ponad 20 singli.
Fatalne miejsce w Londynie
Podczas ESC 1960 w Londynie reprezentant Włoch zaśpiewał jako przedostatni. Dostał jednak tylko 5 punktów, co dało mu niskie 8. miejsce na 13 państw. Dwa punkty przyznało Monako, po jednym Holandia, Belgia i Luksemburg. Włoskie jury najwięcej punktów przydzieliło Belgii (3) i było jedyną komisją, która nie dała żadnych głosów zwycięskiej Francji czyli piosence „Tom Pillibi”. Punkty podawał Enzo Tortora, a konkurs komentował Giorgio Porro. Ósma lokata była najniższą w historii Włoch od momentu debiutu i chociaż zwycięskie utwory Sanremo święciły triumfy we Włoszech, nie były doceniane w europejskim konkursie. Porażka nie zniszczyła jednak aktorsko-muzycznej kariery Renato w swoim kraju. Nadal nagrywał nowe piosenki i grał w teatrze, a słuchacze i widzowie bardzo go cenili. Niestety sukcesy zawodowe nie szły w parze z sukcesami w życiu prywatnym. Rozwiódł się z pierwszą żoną, później związał z osobistą sekretarką którą poślubił w 1966 by po paru latach się rozstać. W 1973 aktorka Giuditta Saltarini urodziła mu jedynego syna, a para wzięła ślub dopiero w 1980 roku.
60 lat kariery
We Włoszech Renato nie tylko uznawany jest za jednego z najbardziej znanych aktorów i autorów piosenek, ale też ceniona była jego praca dziennikarska. Przez wiele lat publikował swoje relacje z podróży po całym świecie, okazało się też, że świetnie potrafi relacjonować wydarzenia sportowe. W latach 60′ wydał też trzy książki z bajkami dla dzieci, które świetnie się przyjęły i zostały przetłumaczone na wiele języków. Po raz ostatni wystąpił w teatrze w 1986 roku, a występ muzyczny odbył się w 1990 roku. Zmarł na początku stycznia 1991 roku w Rzymie na miażdżycę, z którą mierzył się od ośmiu miesięcy. Miał 79 lat, z czego 60 lat działał aktywnie w aktorskie i muzyce.
Fot. Globalist
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 