38. edycja Sanremo odbyła się w dniach 24-27 lutego i jak zwykle w ostatnich latach, o Grand Prix walczyło wielu uznanych wykonawców, w tym m.in. Anna Oxa, Drupi, Loredana Berte, Luca Barbarossa, Matia Bazar, Peppino di Capri, Raf, Ricchi e Poveri czy Toto Cutugno. Tak jak co roku lista gości specjalnych również zachwycała, a do słynnego teatru w San Remo przyjechały takie gwiazdy jak Paul McCartney, Chris Rea, Joe Cocker, A-ha, Suzanne Vega, Paul Anka, Sandie Shaw, Wet Wet Wet, INXS czy Bon Jovi. Konkurs cieszył się ogromną popularnością i wysokimi wynikami oglądalności – finał zyskał ponad 71% udziału w rynku. Najwięcej, bo ponad 7 milionów głosów dostał Massimo Ranieri (ESC 1971) za „Perdere l’amore”. Drugi był Toto Cutugno, a trzeci Luca Barbarossa z piosenką „L’amore rubato” i wynikiem 2,5 miliona głosów. To właśnie zwycięski utwór, ale też piosenka Barbarossy czy Tullio De Piscopo stały się hitami we Włoszech docierając do pierwszych miejsc list przebojów. Telewizja RAI postanowiła, że reprezentantem Włoch na Eurowizji 1988 będzie laureat 3. miejsca – Luca Barbarossa, ale z innym utworem.
Luca na Eurowizji w 1988
Luca urodził się w 1961 roku w Rzymie. Karierę muzyczną zagrał od grania amerykańskiego folku, a w 1980 został zauważony i zaproponowano mu start w Castrocaro Festival, który wygrał co dało mu przepustkę do udziału w Sanremo 1981 – tam zajął 4. miejsce, co było sporą niespodzianką. We wrześniu 1981 wydał pierwszy album. W Sanremo pojawił się też w 1986 i 1987 roku. Zanim pojawił się na Eurowizji zdążył nagrać trzy płyty i siedem singli. Piosenkę na ESC 1988 napisał całkowicie sam. Tytuł utworu to „Vivo (Ti scrivo)”. Luca był pierwszym solistą płci męskiej reprezentującym Włochy od 1983 roku. Chociaż jego kariera była przed Eurowizją dość krótka, zdążył zdobyć sporą popularność w kraju, a przede wszystkim uznanie za tematy, które porusza w swoich utworach. W Dublinie zaśpiewał z pozycji startowej numer 18 – po reprezentantce Luksemburga, którą była Lara Fabian. Zebrał 52 punkty i 12. miejsce, tym samym zremisował ze Szwedem Tommy’m Korbergiem. Najwyższe noty dostał od Finlandii, Szwajcarii i Francji – po 8 punktów. 7 dorzuciła Hiszpania.
Co po Eurowizji?
Punkty włoskiego jury prezentowała Mariolina Cannuli, a konkurs komentowali we Włoszech Daniele Piombi (Rai Tre) oraz Antonio De Robertis (Rai Radio 2). Po raz pierwszy Eurowizja została przesunięta aż na trzeci kanała telewizji RAI. 12. miejsce nie było sukcesem – to czwarty najsłabszy rezultat i powtórka z 1978 roku. Taką samą lokatę Włochy uzyskają jeszcze w 1993 roku, zaraz przed swoją dłuższą absencją. Nieudany start nie popsuł jednak Barbarossie dobrej passy we Włoszech. W 1988 odbył udaną trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych. W 1992 powrócił do Sanremo, które wygrał dzięki „Portami a ballare”. Później startował w festiwalu jeszcze parę razy, ale bez sukcesów. Ostatni raz pojawił się całkiem niedawno, bo w 2018 roku – zajął wtedy siódme miejsce. W 2021 zadebiutował jako prezenter telewizyjny, a dwa lata później także sportowy. W 2021 roku wygrał autobiografię. Co ciekawe, jest jednym z najlepszych piłkarzy włoskiej reprezentacji artystów. Strzelił 221 goli w 259 meczach.
Jedyny sukces na Eurowizji dla Młodych Muzyków
Pod koniec maja 1988 roku w Amsterdamie odbyła się kolejna edycja Eurowizji dla Młodych Muzyków. Udział wzięło 16 państw, w tym Włochy, które po raz pierwszy i jedyny w swojej historii dostały się wtedy do finału. Reprezentantem był skrzypek Domenico Nordio, który w finale zajął 3. miejsce przegrywając z pianistą z Norwegii oraz skrzypkiem z Austrii, który zdobył Grand Prix. Ponownie to Włoch był przewodniczącym konkursowego jury – tę rolę pełnił Roberto Benzi. Eurowizja dla Młodych Muzyków transmitowana była we Włoszech przez Rai 3, a komentatorem był Ilio Catani. Włochy w EYM wystartują jeszcze tylko dwukrotnie, nigdy już nie osiągną takiego sukcesu.
Fot.: La Gazzetta Italiana
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 