Telewizja RAI w 1981 postanowiła nie brać udziału w Eurowizji, co argumentowano spadającym zainteresowaniem konkursem we Włoszech. Kraj w ostatnich latach co prawda dwukrotnie zajął miejsca na podium (1974-1975) ale też trafiał na bardzo niskie miejsca w rankingu jak np. w 1979 roku. Poza Włochami, z Eurowizji w 1981 wycofało się też Maroko. Po raz pierwszy od 1956 roku RAI rezygnuje z udziału, a także nie transmituje konkursu. Podobna sytuacja miała miejsce w 1982 roku. Nadawca włoski nie zdecydował się na powrót do rywalizacji, a co ciekawe, w 1982 zabrakło także jeszcze jednego państwa z późniejszego bloku „Big 5” – Francji, która po raz drugi i ostatni w swojej historii nie bierze udziału w show. Oczywiście Sanremo odbywało się bez przerwy, zresztą już od dłuższego czasu nie miało związków z Eurowizją. W 1981 roku wygrała Alice (Carla Bissi) z utworem „Per Elisa”, a na piątym miejscu znaleźli się Ricchi e Poveri. Startował też Bobby Solo. W 1982 triumfował Riccardo Fogli za utwór „Storie di tutti i giorni”, natomiast na drugim miejscu znaleźli się Al Bano i Romina Power za słynne „Felicita”, a na trzecim Drupi. Wśród uczestników także m.in. Anna Oxa, Bobby Solo, Claudio Villa, Mia Martini (debiut w festiwalu) czy Zucchero.
Powrót po dwóch latach
Powrót nastąpił w 1983 roku, a RAI na reprezentanta wskazała zwycięzcę ubiegłorocznego Sanremo – Riccardo Fogli. Sławę zdobył nie tylko poprzez wygraną w festiwalu, ale też to, że w latach 1966-1973 był frontmenem słynnej grupy Pooh. Karierę solową zaczął w 1973 roku, a z Pooh odszedł za radą swojej ówczesnej kochanki – Patty Pravo. W 1974 jako solista zadebiutował podczas Sanremo, jednak przełom następuje w 1976, gdy jego singiel „Mondo” staje się hitem, a Fogli’ego w końcu można skojarzyć nie tylko z działalności w Pooh. Kolejne lata to pasmo sukcesów, a w 1982 Riccardo wygrywa Sanremo i nie przeszkadzają mu nawet oskarżenia o to, że najwyższą ilość punktów załatwiła mu wytwórnia. Dzięki triumfie w San Remo Riccardo otrzymuje też wiele innych wyróżnień muzycznych, a RAI decyduje się wysłać go na Eurowizję rok później. Piosenka eurowizyjna „Per Lucia” to ballada, do której tekst napisał sam wokalista wraz z Vincenzo Spampinato, a muzykę skomponował Maurizio Fabrizio. Piosenka doczekała się też angielskiej wersji oraz paru coverów nagranych m.in. przez szwedzą grupę Wizex. We Włoszech utwór dotarł do 38. miejsca listy przebojów, po Eurowizji notowany był też w Finlandii i Niemczech.
Pozycja w środku rankingu
W 1983 roku aż trzy kraje wróciły do eurowizyjnej rywalizacji – poza Włochami były to Francja i Grecja. Riccardo zaśpiewał jako piąty na 20 krajów. Zdobył 41 punktów co dało mu 11. miejsce czyli początek drugiej dziesiątki rankingu. Aż 8 punktów dała mu Jugosławia, po 7 Portugalia i Francja, a 6 Izrael. Co ciekawe, Finlandia dała tylko 1 punkt, chociaż piosenka stała się w tym kraju przebojem. Włoskie jury 12 punktów przekazało zwycięskiemu Luksemburgowi, 10 dostała Francja, a 8 Szwecja. Punkty przekazywała Paola Perissi, a transmisję dla Rete 1 prowadził Paolo Frajese. Eurowizja była we Włoszech emitowana także w Rai Radio 1 z komentarzem Antonio Capracicy. 11. miejsce zajęte zostało przez Włochy po raz drugi w historii – pierwszy raz stało się to w 1967 roku. Kolejnym solista płci męskiej w roli reprezentanta Włoch pojawi się na ESC dopiero w 1988 roku. Ricardo po Eurowizji nadal koncertuje i nagrywa. Łącznie ma na koncie 18 albumów (ostatni wydany w 2017 roku), dwie płyty live oraz szereg singli, z czego dwa wydane w 2021. Co ciekawe, w 2015 roku po 42 latach przerwy doszło do ponownego zjednoczenia formacji Pooh, a Riccardo odbył z zespołem trasę koncertową świętując 50-letnie grupy.
Sanremo toczy się dalej
Sanremo 1983 wiąże się przede wszystkim ze zwycięstwem nieznanej wokalistki czy … strajkiem fotoreporterów, którzy zbojkotowali imprezę po tym, jak nie wpuszczono ich pod scenę ze względu na zbyt wysokie podniesienie balkonu eksponującego kwiaty. W festiwalu wzięli udział m.in. Dori Ghezzi, Gianni Morandi, Matia Bazar, Toto Cotugno czy Zucchero. Wygrała niejaka Tiziana Rivale z „Sara quel che sara”. Drugie miejsce miała Donatella Milani, a trzecie Dori Ghezzi. Wśród gości specjalnych pojawili się m.in. Raffaella Carra, Domenico Modugno czy grupa Scorpions. Co ciekawe, największymi hitami Sanremo wcale nie były piosenki sklasyfikowane w top3 – do pierwszych miejsc na listach przebojów dotarły wtedy utwory Matia Bazar oraz Toto Cotugno. Przy okazji okresu 1981-1983 warto zwrócić uwagę, że chociaż telewizja RAI nie uczestniczyła w pierwszej edycji Eurowizji dla Młodych Muzyków, włoski juror Argeo Qudri znalazł się w komisji oceniającej kandydatów do Grand Prix. Włochy w EYM zadebiutują dopiero w 1986, a w Eurowizji dla Tancerzy rok wcześniej.
Fot.: Il Corriece della Citta