Dwunasta odsłona Sanremo rozegrana została w dniach 8-18 lutego 1962, co oznacza, że formatu nie zmieniono, a decyzyjność oddano w ręce widzów, którzy wysyłali specjalne kartki pocztowe by wspierać swoje ulubione piosenki. Prowadzącymi byli Renato Tagliani wspierany przez Laurę Efrikian i Vicky Ludovisi. Do półfinałów zakwalifikowano łącznie 45 wykonawców, w tym 20 debiutantów festiwalowych. Powrócili m.in. Betty Curtis (ESC 1961), Nunzio Gallo (ESC 1957), Tonina Torrielli (ESC 1956) oraz dwukrotny reprezentant Włoch – Domenico Modugno (ESC 1958-1959). W finale wygrała kompozycja „Addio…addio” skomponowana przez Francesco Migliacci’ego i Domenico Modugno, a śpiewane przez autora słynnego „Volare”, ale też przez Claudio Villa, pierwszego mężczyznę, który wygrał Sanremo (stało się to w 1955). Piosenka zebrała prawie 1,5 mln głosów. Drugie miejsce przypadło „Tango italiano” (śpiewane przez Sergio Bruni’ego oraz Milvę) – 1,2 mln głosów. Głosy widzów skumulowały się na tych dwóch utworach, bo trzecie miejsce – „Gondoli gondola” miało już tylko 295 tys. głosów. Największe przeboje z tej edycji Sanremo to „Tango italiano” w wykonaniu Milvy oraz „Quando quando quando” w wykonaniu Tony’ego Renisa (4. miejsce w finale) – te dwa utwory zdobyły szczyt włoskiej listy singli. „Addio…addio…” w wykonaniu Modugno dotarło do 2. miejsca.
„Addio…addio…” nie dało Claudio sukcesu
Claudio Villa urodził się w 1926 roku w Rzymie i razem z Domenico Modugno jest rekordzistą jeśli chodzi o zwycięstwa w Sanremo – panowie wygrali po cztery razy. Claudio pierwszy raz wygrał w 1955 zanim jeszcze powstała Eurowizja. Później w 1957, 1962 i 1967 roku. Ponieważ zawsze dany utwór śpiewany jest przez dwóch wykonawców, zwycięstwo piosenki nie oznaczało, że Claudio mógł pojechać na Eurowizję. Wskazano go do tej roli dopiero za jego trzecim triumfem. Po swoim pierwszym zwycięstwie w Sanremo odniósł sukces podczas Barcelona Festival. Zanim trafił na Eurowizję miał już na koncie ponad 30 albumów, mnóstwo hitowych singli, a także doświadczenie telewizyjne i teatralne. Co ciekawe, „Addio…addio” było jego siedemnastą piosenką śpiewaną podczas Sanremo. Claudio zadebiutował na festiwalu w 1955 i startował niemal co roku, z różnym wynikiem. Warto nadmienić, że to jeden z pierwszych utworów eurowizyjnych Włoch, który w tym wykonaniu niewiele osiągnął we własnym kraju. O ile piosenka śpiewana przez Domenico Modugno dotarła do 2. miejsca list singli, a w rocznym zestawieniu był to 39. najpopularniejszy utwór we Włoszech, singiel Claudio Villi nie był w ogóle notowany.
Rozwój kariery pomimo słabego wyniku na ESC
Podczas Eurowizji 1962 w Luksemburgu Włochom przypadła przedostatnia pozycja startowa, czyli miejsce 15. W nowym systemie punktowym Claudio dostał jedynie 3 punkty (2 z Luksemburga i 1 z Jugosławii) co jednak pozwoliło mu zająć 9. miejsce. W 1962 jurorzy przyznać mogli jedynie trzy noty – Włosi dali swoje 3 punkty Jugosławii, 2 punkty dostała zwycięska Francja, a 1 Dania. Od 1959 punkty włoskie podawał Enzo Tortora, urodzony w 1928 roku prezenter telewizyjny i gwiazda stacji RAI. Jako ciekawostkę można dodać, że prezentera w 1983 aresztowano za udział w handlu narkotykami, miał być skazany na 10 lat więzienia, jednak w 1987 oczyszczono go z zarzutów. Wracając jednak do Claudio – jego 9. miejsce to nowy najgorszy wynik w historii startów Włoch na Eurowizji. „Pogorszony” będzie dopiero w 1966 roku (i to znacznie!). Słaby rezultat nie wpłynął jednak negatywnie na silną pozycję Claudio na lokalnym rynku muzycznym. W 1963 roku piosenkarz wygrał Festiwal w Neapolu, regularnie startował też w programie „Canzonissima”. Jego koncerty szybko się wyprzedawały, a o Claudio głośno było też ze względów osobistych, np. w 1975 roku poślubił o 31 lat młodszą Patrizię Baldi.
Śmierć ogłoszona podczas Sanremo
W 1986 roku przyłączył się do akcji zniechęcającej do jedzenia fast foodów, bojkotował zwłaszcza restaurację McDonald’s. W Sanremo startował jeszcze długo – pojawił się w latach 1963-1964, 1966-1987, 1969-1970 oraz w 1982 i później w 1984 i 1985 ale już jako gość specjalny, a nie uczestnik. To właśnie podczas finału Sanremo 1987 ogłoszono jego śmierć. Wokalista zmarł 7 lutego na zawał serca. Miał 61 lat. Jako zadeklarowały ateista zażądał, by jego pogrzeb nie miał żadnych elementów religijnych. Na epitafium wyryto mu napis: „Vita sei bella, morte fai schifo”, który każdy sam może sobie przetłumaczyć. Za życia nagrał ponad 3 tys. piosenek, sprzedał ok. 45 milionów płyt, wystąpił też w 25 filmach muzycznych. Sopockim odpowiednikiem Claudio, czyli reprezentantem Włoch podczas Sopot Festival 1962 została Anna Davis Mascelli o której raczej ciężko znaleźć w sieci jakiekolwiek informacje. Podczas półfinału polskiego zaśpiewała „Jeszcze poczekajmy” i zdobyła 5 punktów co dało jej 12. miejsce. W finale wykonała ” Questa voce ouinoue sempre” – zebrała 18 punktów co pozwoliło do zajęcia 8. miejsca remisując z Belgią i Rumunią. Najwięcej punktów dostała od jurorów ze Szwajcarii, Grecji i Belgii.
Źródło: Wikipedia,
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 