Finał szwajcarskich selekcji 1986 zorganizowano w Zurychu 25 stycznia. Prowadzącą była dwukrotna reprezentantka kraju i laureatka miejsc w top5 Eurowizji – Paola. Wokalistka śpiewała dla Szwajcarii w 1969 zajmując 5. miejsce, a swój osobisty rezultat poprawiła w 1980 – zdobyła wtedy 4. miejsce. O wyjazd do Oslo walczyło dziewięciu kandydatów, a decydowali jurorzy profesjonalni, regionalni i dziennikarze. W finale pojawił się muzyk i komik Nöggi, który za swój utwór „Verschänk doch dini Liebi” uzbierał tylko 11 punktów i ostatnie miejsce. Na miejscu 7. znalazła się grupa Lily Lilas, w skład której wchodziła Veronique Muller, reprezentantka Szwajcarii 1972. Trzecie miejsce przypadło Scarlet Chessex, a drugi był Paolo Monte, który wcześniej reprezentował swój kraj na Sopot Festival. Jego piosenka „Amore mio” miała 35 punktów, znacznie mniej od laureatki finału selekcji – Danieli Simmons, której „Pas pour moi” otrzymało aż 48 punktów.
Wygrała selekcje za trzecim razem
Daniela Borruso-Sereftug urodziła się 9 grudnia 1959 roku we włoskiej Perugii, jej rodzice byli Włochami 🇮🇹. Ojciec, który też był muzykiem, szybko przekazał miłość do śpiewania swojej córce. Daniela swój pierwszy utwór zaśpiewała w wieku trzech lat, a gdy miała 13, stworzyła pierwszą autorską piosenkę. Uczyła się gry na pianinie w Lozannie. W świat muzycznego showbiznesu weszła po zwycięstwie w „La Grande Chance”, programie dla młodych talentów telewizji TSR w Szwajcarii. Wykonała tam piosenkę „Une autre vie”. W 1985 odbyła trasę koncertową po Londynie z włoskimi wykonawcami takimi jak Enrico Ruggeri czy Fiorella Mannoia. Wcześniej, bo w 1983 (jako zupełnie nieznana wokalistka) pojawiła się w preselekcjach Szwajcarii z „Dis-moi tout” i zdobyła tam 10 punktów, co dało jej ostatnie, 9. miejsce. Po dwóch latach (i po zwycięstwie w „La Grande Chance”) znów powalczyła o Eurowizję i tym razem „Repars a zero” zajęło już drugie miejsce, a do wygranej brakowało czterech punktów. Selekcje wygrała za trzecim razem, dzięki francuskiej piosence „Pas pour moi” skomponowanej przez Atillę Sereftuga, szwajcarsko-tureckiego kompozytora ze Stambułu 🇹🇷. Tekst napisała Nella Martinetti. Atilla i Nella staną też za zwycięskim „Ne partez pas sans moi” dla Celine Dion z 1988 roku, a dodatkowo Nella pisała też teksty utworów dla Szwajcarii w 1981 i 1983 roku. „Pas pour moi” ma aż cztery wersje językowe – francuską, niemiecką („Geh nicht vorbei„), angielską („Candlelight”) i holenderską („Nee voor mij„).
Daniela średniowulgarna
Piosenka Szwajcarii wywołała pewne kontrowersje w związku z tekstem. Daniele śpiewa bowiem o tym, jak ważna jest miłość i opisuje też doraźne uniesienia miłosne (one-night stand) poprzez które mężczyźni traktują kobiety jak zabawki czy zdobycze na dyskotece. Takie sytuacje opisane są w tekście piosenki przy użyciu średnio wulgarnego slangu, co odbiło się echem wśród francuskojęzycznych narodów startujących w Eurowizji. Na szczęście, nie wpłynęło to na wynik na Eurowizji, gdzie Szwajcaria wystartowała jako dziesiąta w kolejności, zamykając pierwszą połowę. Dyrygentem podczas występu był Atilla Sereftug, a w chórku zaśpiewał Frank Dostel, który w tym samym roku wspierał też reprezentację Luksemburga 🇱🇺, a w 1978 roku pomagał wokalnie przy „Parlez-vous francais?”. Na cztery francuskie piosenki w stawce trzy z nich znalazły się w czołówce. Trzecie miejsce miał Luksemburg 🇱🇺, druga była Szwajcaria, a pierwsza Belgia 🇧🇪. Daniela zebrała 140 punktów, w tym tyle samo dwunastek do zwycięska Belgia 🇧🇪 – najwyższą notę dały jej Belgia 🇧🇪, Izrael 🇮🇱, Luksemburg 🇱🇺, Holandia 🇳🇱 i Szwecja 🇸🇪. Dodatkowo 10 punktów przekazały Turcja 🇹🇷, Irlandia 🇮🇪 i Portugalia 🇵🇹, 7 Francja 🇫🇷 i Finlandia 🇫🇮, a 6 Jugosławia. Tylko Niemcy 🇩🇪 nie dały Szwajcarii żadnych punktów. Łącznie Daniela miała 36 punktów mniej od Sandry Kim. 12 punktów ze Szwajcarii Michel Stocker przekazał Szwecji 🇸🇪, 10 dostała zwycięska Belgia 🇧🇪, a 8 Turcja 🇹🇷.
Szwajcaria znów obdarta ze zwycięstwa?
Chociaż Szwajcaria zajęła 2. miejsce, co było wielkim sukcesem, nadawca nie był zadowolony. Pech chciał, że już drugi raz w historii Szwajcarzy czuli się oszukani i pozbawieniu zwycięstwa. Przypomnę, że w 1963 przegrali przez niejasne zagrywki sekretarza norweskiego jury 🇳🇴, który faworyzował Danię 🇩🇰. Teraz Daniele Simmons przegrała z Sandrą Kim 🇧🇪, która w trakcie finału miała 13 lat, co było niezgodne z nowymi zasadami Eurowizji. Odkryto to dopiero po fakcie, a nadawca szwajcarski domagał się dyskwalifikacji Belgii, jednak nic z tego nie wyszło. Szwajcaria sama była w 1956 oskarżana o kombinowanie, gdy jury z tego kraju oddawało głosy także jako … Luksemburg 🇱🇺. Tak czy siak Szwajcaria zdobyła 2. miejsce po raz trzeci (i ostatni) w swojej historii. Było to najwyższe miejsce zdobyte od 1963 roku oraz powrót do „formy” po trzech słabych latach. Język francuski, który w piosence Szwajcarii pojawił się pierwszy raz od trzech lat, zostanie wykorzystany także w 1987 i 1988 roku. Pomimo sukcesu Daniele nie cieszyła się wielką sławą w kraju. W 1987 roku wydała płytę „Shout Back”, kolejne wydawnictwo muzyczne z jej udziałem pojawiło się dopiero w 1998 roku. W 1991 Daniele wyszła za mąż za kompozytora swojej piosenki – Atillę Sereftuga. Rok później urodził im się syn. Od 1999 roku Daniele uczyła śpiewu w Montrux Jazz School. Ostatni swój album wydała w 2004 roku. Na Eurowizję próbowała się dostać jeszcze w 1991 roku, jednak zajęła wtedy 2. miejsce w selekcjach.
Drugie miejsce również w Kopenhadze
20 dni po finale Eurowizji w Oslo 🇳🇴 ruszyły półfinały Eurowizji dla Młodych Muzyków, a konkurs tym razem odbywał się w Kopenhadze 🇩🇰. W ramach nowego formatu w półfinałach startowało łącznie 15 państw, z czego 5 dostało się do wielkiego finału. Odpadł m.in. reprezentant gospodarzy. Dla Szwajcarii zagrała pianistka Marian Rosenfeld, która zaprezentowała słuchaczom „Piano Concerto no.1 E minor, op.11, 2nd and 3rd movements” Fryderyka Chopina. Nie wygrała, ale zajęła 2. miejsce, co było pierwszym sukcesem kraju w EYM. Triumf odniosła Francja 🇫🇷 – o wynikach zdecydowało 12-osobowe jury zagraniczne, w którym Szwajcaria (nie wiedzieć czemu) nie miała swojego przedstawiciela, chociaż mieli go inni finaliści. Szwajcaria będzie jeszcze wielokrotnie startował w Eurowizji dla Młodych Muzyków, nigdy już nie wejdzie do top3.
Źródło: Wikipedia, NF Database, Diggillo Thrush, fot.: Records 4 People
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 