Szwajcarski finał narodowy 1974 zorganizowano 24 stycznia w Zurychu, a prowadzącym była Liselotte Pulver, aktorka znana z bardzo zaraźliwego śmiechu. O reprezentowanie Szwajcarii walczyło ośmiu wykonawców, a zwycięzcę wybierali jurorzy regionalni (trzy komisje), dziennikarze oraz komisja profesjonalistów. Podobnie jak rok wcześniej nagradzano piosenki miejscami, a nie punktami, więc kto zdobył „mniej” głosów (bo 1 pkt = 1. miejsce) wygrywał. Triumfowała Piera Martell z piosenką „Mein Ruf nach dir” zdobywając 10 głosów. Drugie miejsce zdobyła grupa Peter, Sue and Marc za utwór „Frei” (trio reprezentowało Szwajcarię w 1971 roku). Trzeci był duet Gil & Leonia, który startował także w selekcjach 1973. Łącznie w finale zaprezentowano trzy piosenki po niemiecku, trzy po francusku i dwa po włosku. Zwycięski utwór napisał i skomponował Pepe Ederer. Piosenka ma też dwie inne wersje językowe – „Il faut partir” po francusku i „My ship of love” po angielsku. Singiel z tą piosenką wydano w Niemczech, Holandii, Francji i Wielkiej Brytanii. Po raz pierwszy od 1969 roku Szwajcaria stawia na Eurowizji na język niemiecki.
Eurowizja 1974: Powrót do starego formatu głosowania
Piera Martell urodziła się w Rapperswil-Jona w kantonie St. Gallen. Znana jest głównie z udziału w Eurowizji. W 1973 zadebiutowała w SchlagerFestival z piosenką „Der Himmel uber mir”. Rok później wygrała preselekcje w Szwajcarii. Finał Eurowizji 1974 odbył się 6 kwietnia w Brighton 🇬🇧. Wystartowało 17 wykonawców, a Szwajcaria zaprezentowała się jako 15. w kolejności, zaraz za piosenką z Niemiec 🇩🇪. Dyrygentem podczas występu Piery był twórca jej utworu – Pepe Ederer. W 1974 powrócono do starszego formatu głosowania, w którym 10-osobowe komisje mają do dyspozycji łącznie 10 głosów (po jednym na każdego jurora). Efekt tego głosowania był niestety taki, że Szwajcaria zajęła ostatnie miejsce z wynikiem 3 punktów. Zremisowała w ten sposób z Norwegią 🇳🇴, Niemcami 🇩🇪 i Portugalią 🇵🇹. Piera dostała po jednym głosie z Wielkiej Brytanii 🇬🇧, Belgii 🇧🇪 i Niemiec 🇩🇪. Jury Szwajcarii 5 punktów dało ABBIE ze Szwecji 🇸🇪, 2 Portugalii i po jednym Wielkiej Brytanii 🇬🇧, Monako 🇲🇨 i Niemcom 🇩🇪. Punkty podawał tym razem Michel Stocker, natomiast trio komentatorów dla szwajcarskich telewizji nie uległo zmianie. Po raz pierwszy Szwajcaria zajęła 14. miejsce i jest to do tej pory jedyna taka sytuacja w historii startów tego kraju. Trzeci raz państwo zajęło ostatnią pozycję (wcześniej stało się to w 1964 i 1967, ale wtedy dodatkowo kraj nie dostał żadnych punktów). Kolejne ostatnie miejsce (i to z zerem!) czeka Szwajcarię w 1998 roku. 14. miejsce było ówcześnie drugim najgorszym miejscem, jakie Szwajcaria zajęła (najgorsze było 17. z 1967). Dopiero w 1983 te statystyki się zmienią.
Fatalny wynik na Eurowizji zablokował karierę wokalistki, która próbowała jeszcze trzykrotnie startować w preselekcjach. W 1976 uczestniczyła w selekcjach Niemiec 🇩🇪 z piosenką „Ein neuer Tag”, jednak dostała tylko 24,5 tys. głosów co dało jej 11. miejsce na dwanaście startujących piosenek. W 1977 powróci do finału szwajcarskiego, a jej „Aldo Rinaldo” zdobędzie 4. miejsce z 26 punktami. Poddała się po 1978 gdy w finale szwajcarskim jej piosenka „Hier, Pierre” zremisowała na ostatnim miejscu z 11 punktami. Występowała na różnego rodzaju eventach oraz wydawała nowe single aż do muzycznej emerytury, którą rozpoczęła w 1981 roku. Aktualnie ma 76 lat.
Zdjęcie: Alchetron
DZIENNIK-EUROWIZYJNY.pl 